مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مقاومتی به همراه مصرف مکمل کوئرستین بر سطح فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (Vegf) بافت قلب در رت‌های نر نژاد ویستار

مقدمه: فعالیت ورزشی از طریق کاهش عوامل خطرزای سلامتی، نقش موثری در سلامت جسمی و روانی دارد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مقاومتی به همراه مکمل کوئرستین بر vegf بافت قلب در رت ها بود. مواد و روش ها: 35 سر رت 10 – 8 هفته ای به صورت تصادفی به 7 گروه هوازی، مقاومتی، هوازی + مکمل، مقاومتی + مکمل، مکمل، شم و کنترل تقسیم شدند. پس از دو هفته آشناسازی با محیط و یادگیری تمرین گروه های تمرینی برای 8 هفته طبق پروتکل به تمرین پرداختند. گروه هایی که باید مکمل دریافت می کردند، مکمل کوئرستین را به میزان 50 میلی گرم بر کیلوگرم، سه روز در هفته و به مدت 8 هفته بصورت تزریق صفاقی دریافت کردند. 48 ساعت پس از آخرین مداخله تمرین، با استفاده از گاز co2 بیهوش و کشته شدند. سپس نمونه گیری از قلب آنها انجام شد. برای اندازه گیری غلظت vegf از روش الایزا استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 0.05 ≥ p با استفاده از spss 22 استفاده شد.یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که هشت هفته تمرین هوازی و مقاومتی و هوازی به همراه مکمل کوئرستین، باعث افزایش معنی دار غلظت vegf قلب رت ها، نسبت به گروه کنترل می شود (0.05 ≥ p )، ولی در گروه مکمل سطح vegf در بافت قلب نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت (0.148 = p). نتیجه گیری: به طور کلی، مصرف کوئرستین سبب مهار آنژیوژنز می شود ولی در گروه مکمل +  هوازی این اتفاق رخ نداد (0.011 = p) یعنی فعالیت هوازی بر اثرات مهاری کوئرستین بر آنژیوژنز غلبه کرده است.