بررسی آسیب در تیرهای بتن مسلح زیر بارگذاری انفجاری (آزمایش میدانی و شبیه‌سازی عددی)

یکی از روش های بهبود پایداری حرارتی و فداشوندگی الاستومرهای پلی یورتانی با رویکرد عایق راکت پیشرانه جامد، استفاده از پر کننده هایی با خاصیت فداشوندگی بالا نظیر ذرات سیلیکا است. در این تحقیق ابتدا کامپوزیت های پلی یورتان سیلیکا (16،25 و 38% وزنی) و نانوکامپوزیت های پلی یورتان سیلیکا (5، 10، 16 و 25% وزنی) تهیه شدند و سپس برهمکنش ها، مورفولوژی و پایداری حرارتی آن ها با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ftir atr)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem)، آنالیز وزن سنجی حرارتی (tga) و روش وزن سنجی حرارتی تصحیح شده مورد بررسی قرار گرفت. طیف های مادون قرمز تاییدکننده تشکیل گروه های یورتانی و تصاویر sem نیز نشان دهنده توزیع مناسب ذرات سیلیکا در زمینه پلی یورتانی بوده است. نتایج tga نیز نشان داد که دمای 50% اتلاف وزن نمونه، با افزایش مقدار سیلیکا به دلیل عملکرد ذرات سیلیکا به عنوان تله زغال پلیمری افزایش یافته که این نتیجه با استفاده از روش وزن سنجی حرارتی تصحیح شده نیز تایید گردید. مقدار جرم باقیمانده کامپوزیت پلی یورتانی حاوی 25% وزنی سیلیکا برابر 72/0 درصد وزنی بوده درحالی که این مقدار برای نانوکامپوزیت با مقدار یکسان از ذرات سیلیکا برابر با 8/1 درصد وزنی به دست آمد.