تاثیر نوع سوخت بر کارایی فرمولاسیون های پیروتکنیک شامل مواد اشک آور crو cs

در این مقاله آیروسل سازی مواد اشک آور با استفاده از سیستم فرمولاسیون پیروتکنیکی شامل سوخت، اکسید کننده، خنک کننده و بایندر مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، فرمولاسیون‌های مختلف شامل پتاسیم کلرات (اکسید کننده )، لاکتوز یا ساکارز (سوخت)، سیلیس و آلومینیوم اکسید (خنک کننده)، مخلوط نیتروسلولز، روغن کرچک و حلال اتیل استات (به عنوان سیستم بایندر) به همراه ترفتالیک اسید به عنوان ماده موثره بصورت قرص‌های یک گرمی تهیه شدند. فرمولاسیون بهینه با توجه به پارامتر های مورد بررسی (زمان، دما و نحوه احتراق) انتخاب گردیده و سپس از عوامل اشک آور cr (دی بنز[b,f][1,4] اکسازپین) و cs (ارتوکلروبنزیلیدن مالونونیتریل) به عنوان ماده موثره (عاملی که آیروسل سازی روی آن صورت می گیرد) در فرمولاسیون استفاده شد. برای شناسایی کیفی اجزای آیروسل های تولید شده از دستگاه کروماتوگرافی گازی (gc) و برای بررسی دمای شروع واکنش احتراق سیستم پیروتکنیک و پایداری حرارتی اجزا از آنالیز حرارتی شامل دو تکنیک tg/dta استفاده گردید. نتایج نشان دادند که زمان احتراق و راندمان تولید آیروسل cr و cs در فرمولاسیون پیروتکنیک حاوی سوخت لاکتوز نسبت به ساکارز بیشتر است. آنالیز حرارتی tg نشان داد که کاهش جرم در فرمولاسیون ها با هر یک از دو سوخت در گستره دمایی c°180-125 مربوط به تبخیر شدن cr و در گستره دمایی c°175-105 مربوط به تبخیر شدن cs است. در نهایت بهترین آیروسل سازی cr و cs با سوخت لاکتوز در فرمولاسیون های پیروتکنیک با راندمان های 85% و 90% انجام شد.