تاثیر آمونیوم پرکلرات با دو اندازه (درشت و ریز) بر گرانروی پیشرانه جامد مرکب‌

سوسپانسیون غلیظ بایندر در پیشرانه مرکب پدیده پیچیده ای را موجب می‌شود به طوری که کنترل خواص ریولوژیکی پیشرانه را به علت درصد بالای پرکننده دشوار می سازد. سوسپانسیون خمیری پیشرانه جامد کامپوزیتی، حاصل اختلاط اجزا مختلف می باشد مانند : اکسید کننده، سوخت و بایندر. افزودن درصد بار جامد بدون افزایش گرانروی موضوع مهمی در تولید پیشرانه جامد می باشد. این مشکل با استفاده از ذرات دو توزیعی قابل حل است. در این تحقیق، پنج نمونه پیشرانه جامد مرکب بر پایه آمونیوم پرکلرات(ap ) و پلی بوتادی ان خاتمه یافته با هیدروکسی (htpb ) با مقدار بار جامد 85 درصد در سیستم دو سایزی تهیه شد. این پنج نمونه در میزان نسبت درشت به ریز از 80 به 20 تا 60 به 40 تفاوت داشتند. از دمای 40 درجه سلسیوس به بالا شرایط نمونه ها برای ریختگری و اختلاط مناسب بود و بهترین نسبت برای به دست آوردن حداقل گرانروی نسبت 70 به 30 (درشت به ریز) بود.