ارزیابی قابلیت اطمینان و طول عمر پیشرانه‌های پایه نیتروسلولز

طول عمر هر سامانه‌ای متغیری تصادفی است که براساس الگویی احتمالی، مقدار می‌گیرد. با فرض معلوم بودن مدل احتمالی طول عمر سامانه می‌توان در هرلحظه از زمان، احتمال کارکرد آن را محاسبه کرد. قابلیت اطمینان شاخصی مهم در ارزیابی کیفیت، ایمنی، عملکرد و کارایی سامانه است. یکی از ابزارهای ارزیابی قابلیت اطمینان عمر، آزمون‌های کهولت  تسریع‌یافته است این نوع آزمون‌ها به‌منظور کشف و ارزیابی خرابی‌های محصول به کار گرفته می‌شوند. در این مقاله قابلیت اطمینان پیشرانه‌های تک‌پایه، دوپایه و سه‌پایه با استفاده از داده‌های تصادفی عمر، محاسبه شده است، به همین منظور از آزمون کهولت تسریع‌یافته برای مشاهده خرابی محصول استفاده شده است. تغییرات کاهش وزن به‌عنوان داده‌های شکست تا 3 % بررسی شده است. برای اثبات شکست پیشرانه پایه نیتروسلولز از روش‌های کاهش جرم، جذب گروه نیتروکسید ftir قرص و محلول، تغییرات کالری در تکنیک کالری‌متری و جذب گروه‌ عاملی در تکنیک  uv استفاده شد. با استفاده از داده‌های روش‌های فوق برای نمونه‌های کهولت‌‌یافته تسریع شده و با استفاده از روابط مربوطه، طول عمر شیمیایی با نرخ شکست کمتر از 3 % در دمای ℃ 25 محاسبه شد. همچنین در این تحقیق قابلیت اطمینان به روش آمار پارامتری با استفاده از داده‌های کامل و ناکامل حاصل از آزمون‌های یادشده توسط نرم‌افزار مینی‌تب ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تابع توزیع این نوع پیشرانه از سامانه وایبول پیروی می‌کند. قابلیت اطمینان عملکردی پیشرانه تک‌پایه تا 24 سال برابر 98.9 %، دوپایه و سه‌پایه تا 19 سال برابر 99 % ارزیابی شد.