بررسی سازگاری نرم‌کننده پرانرژی تری‌متیلول‌اتان تری‌نیترات با پلی‌دی‌متیل سیلوکسان

امروزه آزمون پایداری در خلا از بهترین روش های بررسی سازگاری نرم کننده ها و پلیمرهای مختلف می باشد. در این پژوهش، سازگاری رزین پلی دی متیل سیلوکسان با نرم کننده پرانرژی تری متیلول اتان تری نیترات مورد بررسی قرار گرفت. رویکردهای بکار رفته شامل آزمون پایداری در خلا (vst) و تعیین دمای انتقال شیشه ای با استفاده از آنالیز dsc بود. حد پذیرش نرم کننده tmetn توسط رزین پلی دی متیل سیلوکسان با استفاده از پس زدگی تعیین شد و مشخص شد که این پلیمر حداقل به میزان 20 درصد (وزنی/وزنی) ، قابلیت پذیرش نرم کننده را دارند. بررسی دمای انتقال شیشه ای با آزمون آنالیز dsc نشان داد که پلی دی متیل سیلوکسان سازگاری مطلوبی با نرم کننده tmetn دارد. مقدار گاز آزاد شده از نمونه در شرایط استاندارد ) (vr در آزمون vst، cm^3 4.77 محاسبه شد که در محدوده مجاز بود و نشان دهنده سازگاری نرم کننده tmetn با پلی دی متیل سیلوکسان است.

investigating the compatibility of trimethylolethanetrinitrate energetic plasticizer with polydimethylsiloxane

today, vacuum stability test is one of the best methods to investigate the compatibility of different plasticizers and polymers. in this research, the compatibility of polydimethylsiloxane resin with trimethylolethane trinitrate as energetic plasticizer was investigated. the applied approaches included vacuum stability test (vst) and glass transition temperature determination using dsc analysis. the acceptance limit of tmetn plasticizer by polydimethylsiloxane resin was determined using retardation and it was found that this polymer can accept the plasticizer at least 20% (w/w). investigating the glass transition temperature with dsc analysis test showed that polydimethylsiloxane has good compatibility with tmetn plasticizer. the amount of gas released from the sample in standard conditions (vr) in the vst test was calculated as 4.77 cm3, which was within the allowed range and indicates the compatibility of tmetn plasticizer with polydimethylsiloxane.