بهینه‌سازی رئولوژیکی یک نمونه پیشرانه جامد مرکب با افزایش مالئیک انیدرید

گرانروی یکی از پارامترهای مهم در فرایند تولید پیشرانه های جامد مرکب است. پیشرانه هایی با ویسکوزیته پایان اختلاط پایین و عمر کاربری بالا شرایط مناسب تری در فرایند ریخته گری دارند. عوامل مختلفی بر رفتار رئولوژیکی پیشرانه ها موثر هستند. در برخی موارد ممکن است از افزودنی های بهبود دهنده رئولوژی استفاده شود. در این تحقیق اثر افزایش مالئیک انیدرید (ma)، در محدوده ی 0.013 تا 0.029 درصد وزنی، به عنوان افزایش دهنده ی عمر کاربری بر خواص رئولوژیکی یک نمونه پیشرانه جامد مرکب بر پایه بایندر htpb/ddi با 88 درصد بار جامد بررسی شد. نتایج نشان داد که ویسکوزیته پایان اختلاط فرمولاسیون حاوی 0.025 درصد وزنی ma نسبت به سایر نمونه ها کمتر است و با افزایش یا کاهش ma نسبت به این غلظت، ویسکوزیته ی پایان اختلاط افزایش می یابد. ویسکوزیته نمونه ها در اثر تنش برشی ناشی از حرکت دورانی اسپیندل ویسکومتر تا زمان مشخصی (tr) کاهش یافته و پس از آن با پیشرفت واکنش پخت در سیستم بایندر روند صعودی خواهد داشت. علاوه بر این با افزایش مقدار ma، ویسکوزیته در زمان نسبتا طولانی تری به مرحله ی افزایشی می رسد.