بررسی اثر افزایش عامل گستراننده زنجیر و پرکننده‌ها بر استحکام کششی و چسبندگی لاینر بر پایه‌ی Htpb

سامانه های با پیشرانه جامد به دو دسته سامانه های با پیشرانه متصل به بدنه و پیشرانه ی کارتریجی تقسیم می شوند. در سامانه های با پیشرانه متصل به بدنه، لاینر یک چسب پلیمری است که وظیفه اتصال میان پیشرانه و بدنه را به عهده دارد، بنابراین می بایست دارای استحکام مکانیکی و چسبندگی کافی باشد. نوع و مقدار هر یک از اجزاء این ترکیب پلیمری نقش مهمی در استحکام آن دارد. در این پژوهش اثر مقدار گستراننده ی زنجیر در بازه ی 64 درصد و نیز پرکننده ها در بازه ی 179 درصد، بر استحکام کششی لاینر بر پایه htpb و نیز چسبندگی لاینر به پیشرانه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش مقدار گستراننده ی زنجیر، استحکام چسبندگی لاینر به پیشرانه و نیز استحکام کششی و ازدیاد طول در نقطه شکست لاینر افزایش می یابد. همچنین مشخص گردید افزایش مقدار پرکننده تا 15درصد، سبب بهبود استحکام کششی و ازدیاد طول در نقطه شکست می شود در حالی که افزایش مقدار پرکننده با کاهش قابلیت نفوذ پذیری لاینر به سطح پیشرانه، چسبندگی لاینر به پیشرانه را کاهش می دهد