بررسی اثر مهار جانبی اِستادهای دیوار بر روی تابع مقاومت ایستایی اِستادها تحت بار انفجار

»ِستاد وال های سرد نورد فولادی» از گزینه های نوین ساخت دیوار در ساختمان سازی بشمار می روند. اسکلت اصلی این دیوارها از تعدادی عضو قائم (اِستاد) تشکیل شده است که معمولاً در بالا و پایین خود در داخل دو عضو افقی (تِرَک) مهار می شوند. یکی از راه های تحلیل و طرح اِستاد های دیوار، به عنوان عضو مقاوم خمشی تحت بار انفجار، استفاده از تابع مقاومت ایستایی اِستاد ها است. این تابع در تحلیل های دینامیکی دیوار تحت بار انفجار، جایگزین سختی اعضای باربر می گردد و امکان ساده سازی به یک سیستم تک درجه آزادی را فراهم می سازد. به منظور امکان استفاده از ظرفیت خمشی اِستادها، تامین مهار جانبی مناسب برای آ ن ها امری ضروری است. در غیر این صورت، کمانش جانبی-پیچشی در اِستادها پیش از استفاده از ظرفیت خمشی عضو، مانع از شکل گیری مکانیسم مقاوم در این اعضا می گردد. نظر به توضیحات ارائه شده، این پژوهش به بررسی اثر مهار جانبی در مقاومت تحت بار انفجار اِستاد های دیوار می پردازد. در این راستا با استخراج تابع مقاومت ایستایی اِستادها در یک نمونه اِستاد وال مرسوم به کمک تحلیل های المان محدود، حداقل تعداد مهار جانبی و فاصله بهینه قرارگیری مهارها تعیین شده است. بر این اساس استفاده از دو پُل به عنوان مهار جانبی، در فاصله تقریبی حدود یک پنجم میان دهانه، به عنوان حالت بهینه مهار جانبی تحت فشار معادل بار انفجار بدست آمد.