جایگزینی بایندر پرانرژی ماده منفجره زیرآبی Pbxn-103 با پلی‌گلیسیدیل ‌نیترات

ماده منفجره پلاستیکی pbxn-103 به عنوان یک خرج زیرآبی بر پایه ی سامانه بایندر پرانرژی است که در سرجنگی تعدادی از سلاح های دریایی مورد استفاده قرار گرفته است. در فرمولاسیون pbxn-103 از متریول تری نیترات (mtn)، تری اتیلن گلیکول دی نیترات (tegdn) و نیتروسلولز به عنوان اجزای اصلی بایندر استفاده می شود. در این تحقیق اثرات بکارگیری بایندر در دسترس پلی گلیسیدیل نیترات (pgn) بر خواص فیزیکی، مکانیکی، حرارتی و حساسیتی pbxn-103 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با جایگزینی بایندر، خواص مکانیکی از جمله استحکام کششی و کرنش به طور قابل توجهی ارتقا یافته و مقادیر آن به ترتیب تا psi 85 و 70% افزایش می یابد. بر اساس گرماسنجی روبشی تفاضلی (dsc)، پایداری حرارتی نیز در مقایسه با pbxn-103 به میزان &°c 20 افزایش یافته و به &°c 190 می رسد. دمای انتقال شیشه ای محصول و پایداری تحت خلا آن به ترتیب &°c 54 و ml/g/48h 4.06 می باشد. حساسیت به ضربه n.m 7 و مقدار حساسیت به اصطکاک فرمولاسیون kg.f 7.2 است. این فرمولاسیون با انفجار چاشنی الکتریکی تجاری نمره 8 منفجر نشده و تنها دچار اشتعال می شود.