خطرهای خیرخواهی: تبیین و تحلیل اصل بیشینه‌سازی خیر در اخلاق هنجاری و نقد جان رالز بر آن

این مقاله، نخست، اصل «بیشینه‌سازی خیر» را تبیین و تحلیل می‌کند و سپس نقدهای گوناگون رالز را بر آن مطرح می‌کند. رالز نخستین‌ فیلسوفی است که، علاوه بر طرح انتقادهای منسجم و نظام‌مند از این اصل، نظام جامع جایگزینی را نیز ارایه می‌کند. باوجوداین، آثاری که در این حوزه نوشته شده‌اند ـ به‌ویژه آثار فارسی ـ غالباً از یک جهتِ بسیار مهم رنجورند و آن عدم‌تفکیک جبهه‌های مختلف و گاه موازیِ رالز برای حمله به گونه‌های گوناگون این اصل است. این مقاله، با تفکیک نقد رالز در بخش‌های 5 و 6 در فصل یکم از قسمت یکم نظریه‌ای درباره عدالت از نقد او در بخش‌های 27، 28، 29 و 30 در فصل سوم از قسمت یکم آن، نشان می‌دهد که اولاً نقد رالز بر تفسیر مبتنی بر «بیشینه‌سازی سرجمع کلی خیر/فایده» با نقد او بر تفسیر مبتنی بر «بیشینه‌سازی میانگین خیر/فایده» متفاوت است و ثانیاً رالز از دو راه‌کار مختلف برای نقد این اصل استفاده می‌کند که یکی از آن ‌دو مستقل از نظریه ایجابی او (عدالت انصافی) است و دیگری وابسته به آن.