نسبت رفتارگرایی معرفت‌شناختی با نفی پلورالیسم معرفتی در نگاه دیویدسون

مسیله مورد بحث در این مقاله نسبت بین رفتارگرایی معرفت‌شناختی و پلورالیسم معرفتی یا نسبی‌گرایی است. آیا می‌توان از طرفی به رفتارگرایی اعتقاد داشت، و نظریه بازنمایی را کنارگذاشت، اما از طرف دیگر پلورالیسم معرفتی را انکار کرد و پذیرفت که حقیقت یا صدق نقش کلیدی و مهمی در فهم ما درباره جهان و دیگر اذهان ایفا می‌کند؟ در این مقاله سعی بر این است که پاسخ مثبت دونالد دیویدسون به این سوال مورد بررسی قرار گیرد و نظر انتقادی او به رویکرد ریچارد رورتی، که برای حقیقت هیچ جایگاه فلسفی قایل نیست، مطرح گردد.