آگاهی پدیداری از منظر نظریه‌های بازنمودی ذهن

یکی از پرسش‌های مهم در معرفت‌شناسی واقعیات غیرفیزیکی، آگاهی پدیداری است. ادعای اصلی فیزیکالیسم و از جمله نظریه بازنمودی ذهن این است که تبیین حقیقی رویدادها تنها از طریق تبیین‌های فیزیکی امکان‌پذیر است، از این‌رو می‌توان تبینی بر پایه قوانین فیزیکی و عینی از چنین واقعیاتی ارایه نمود. در مقابل این دیدگاه، پدیدارگرایان (تحلیلی) معتقدند تجربیات آگاهانه و جنبه سوبژکتیو آگاهی پدیداری به تبیین‌های فیزیکی، عینی و علوم‌شناختی تن نمی‌دهند. این مقاله سعی دارد بعد از صورت‌بندی مسیله آگاهی پدیداری بر اساس ذهنیت قایم به تلقی مدرِک، راه حل‌های نظریه‌های بازنمودی ذهن را مطرح و نقدهای وارد بر آن را بیان کند و به این مسیله بپردازد که آیا نظریه‌های بازنمودی می‌تواند چارچوب نظری قابل قبولی برای تبیین علی مسیله ‌آگاهی پدیداری به دست دهد؟