عدم تناهی فیض

موضوع این مقاله اینست که صدور فیض الهی به عالم مخلوقات بطور کلی نامحدود و غیرمتناهی است. این موضوع در بیان حکمای اسلامی به صورت عدم تناهی زمانی فیض الهی در سلسله زمان پذیرفته شده است، ولی نسبت به زمان واحد، نوعاً حکمای اسلامی از باب ادلّه اثبات تناهی ابعاد و عالم جسمانی به تناهی فیض از جهت قابلی قایل می‌باشند، نویسنده مقاله بر آنست که ضمن امکان مناقشه در ادلّه تناهی ابعاد عالم جسمانی، نفس فیاضیّت مطلقه الهی نیز مقتضی، جریان فیض تبلور نامتناهی ولو درهر آنی از آنات زمان می‌باشد.