اخلاق مسیولیت و آموزش امید : ماهیت و روش آموزش فلسفه از نگاه دریدا و فریر

این مقاله تلاش کرده است تا از طریق تعریف ژاک دریدا از آموزش و توصیف پایولو فریر از روش آموزش ، ماهیت و روش آموزش را مورد بازبینی قرار دهد. در جهت چنین کوششی ، قسمت اول مقاله با ارجاع به اثر دو جلدی و مهم دریدا در حوزه فلسفه آموزش ، یعنی کتاب حق به فلسفه ، و مفاهیم دریدایی دیگری و ساخت گشایی ، بحث کرده است که می‌توان از طریق آموزه های دریدا ، آموزش به طور کلی و آموزش فلسفه به طور خاص را از سطح تکنیک ها و روش ها به سطحی منتقل کرد که عمیقاً به اخلاق ، به غایت زندگی ، تاریخ و انسانیت مرتبط باشد. برای حرکت در جهت چنان تلقی ای از فلسفه آموزش و چنین منطق یا هدفی از آموزش ، پرس و جوی روشی سازگار با آن نیز اجتناب ناپذیر بوده است – روشی که در قسمت دوم نوشته ، با ارجاع به اندیشه های عمیق و نگاه بدیع متفکر برزیلی – پایولو فریر – به ویژه در دو اثر اصلی او آموزشگری ستمدیده و آموزشگری امید ، و نیز نقد سهمگین او به روش بانکداری آموزش و نظریه پردازی نوین او از روش مشارکتی آموزش صورت بندی شده است .