تحلیل بحث زمان در رساله استادی کانت

در این مقاله نظریه زمان کانت در رساله استادی او (1770) بررسی شده است. یکی از اهداف این بررسی نشان دادن جنبه‌هایی از این نوشته کانت است که در فلسفه نقادی وی بسط یافته است. در بخش اول مقاله، پس از ذکر مبانی و مفاهیم مشترک میان این اثر با کتاب نقد عقل محض (از جمله اصل تفکیک حس از فهم و مفاهیم تمامیت، جهان، جهان پدیداری، صورت و شهود محض) در عین اشاره به تفاوتهای دو متن، نقدهای کانت از آرا دیگران درباره ماهیت زمان بر اساس این مبانی و مفاهیم نقل گردیده و نظریه زمان خود وی گزارش شده است. در بخش دوم، در تحلیل و نقد این نظریه، دلایل کانت در رد آرا دیگران و نقاط قوت و ضعف نظریه وی ارزیابی شده است. در جمع بندی کلی محاسن این نظریه، اشاره شده است به اهمیت توجه بدیع کانت به نقش زمان در معرفت و ارتباط آن با سایر امور ذهنی و نیز جنبه مثبت زمان به‌عنوان قانون ذهن. درباره مشکلات آن نیز اشاره شده است به فاصله معرفت بشری با وجود فی‌نفسه اشیا که مشکل اصلی فلسفه نقادی است.