رویه‌ بر ساخت‌گرایانه رالز

نظریه عدالت جان رالز با رویه‌ای برساخت‌گرایانه ارایه و صورت‌بندی شده است. رالز ادعا می‌کند که رویه‌ی برساخت‌گرایانه‌ خود را بدون پیش‌فرض‌های متافیزیکی بیان کرده است. برای بررسی ادعای رالز، رویه‌ برساخت‌گرایانه او در سه مرحله پی‌گیری می‌شود: 1- در کتاب نظریه‌ای درباره عدالت، رالز درصدد رسیدن به اصول اخلاقی، با توجه به موقعیت اولیه است؛ موقعیتی که حتی می‌تواند اصول اخلاقی دیگری را نیز ارایه کند، همچنین او برداشت‌های متافیزیکی را در مورد طبیعت انسان با توجه به موقعیت اولیه بیان می‌کند. 2- در مقاله «برساخت‌گرایی کانتی در نظریه اخلاقی»، در بحث از این نوشته به تحول رویه‌ رالز اشاره می‌شود که درآن، موقعیت اولیه کم‌رنگ شده و ایده‌های شهودی جوامع دموکراتیک مورد نظر قرار می‌گیرد. 3- در کتاب لیبرالیسم سیاسی، تحول رویه‌ رالز آشکارتر می‌شود؛ در آنجا نیز این رویه با توجه به اجماع همپوش و عقل عمومی بررسی می‌شود. نهایتاً به این نتیجه می‌رسیم: حتی در لیبرالیسم سیاسی که رالز می‌خواهد عدالت سیاسی و نه متافیزیکی بیان کند، نمی‌تواند بدون پیش‌فرض متافیزیکی، مفهومی از عدالت را بیان کند و در نتیجه رویه برساخت‌گرایانه رالز، به‌رغم نظر خود او رویه‌ای ناقص است و کامل نیست.