درنگی در طبقه‌بندی‌های آستین و سرل از افعال مضمون در سخن

افعال مضمون در سخن، مهم‌ترین و محوری‌ترین افعال در نظریۀ افعال گفتاری به حساب می‌آیند. هر تلاشی برای تکامل یک طبقه‌بندی، باید دسته‌بندی آستین را از افعال مضمون در سخن به پنج مقولۀ اساسی حکمی، توضیحی، کرداری، رفتاری و التزامی به حساب آوَرد؛ اما از نظر سرل، طبقه‌بندی آستین، دسته‌بندی افعال مضمون در سخن نیست، بلکه دسته‌بندی‌های افعالِ جملات انگلیسی مضمون در سخن هستند. بدین‌سان، سرل معضلاتی را در طبقه‌بندی آستین فهرست می‌کند؛ از جمله وجود آشفتگی مداوم میان افعال جملات و اعمال، وجود هم‌پوشانی بسیار میان مقولات، وجود عدم تجانس زیاد در مقولات و غیره. از نظر سرل، بهتر است پنج مقولۀ اِخباری، تحریکی، التزامی، وصف‌الحالی و ایجادی را به‌عنوان انواع افعال مضمون در سخن در نظر بگیریم. همچنین سرل در طبقه‌بندی خود از افعال مضمون در سخن، دوازده معیار و جنبۀ مختلف از طبقه‌بندی ارائه می‌دهد که از میان این دوازده معیار، معیار هدفِ مضمون در سخن را به‌عنوان بنیاد طبقه‌بندی خود برمی‌گزیند که معیارهای جهت تناسب و شرط صداقت، از فروعات آن هستند؛ اما اولاً طبقه‌بندی کاملی از افعال گفتاری، چنان‌که سرل انجام داده است، وجود ندارد و اساساً نمی‌تواند وجود داشته باشد و ثانیاً، در طبقه‌بندی سرل، تبیین دقیقی از هدف مضمون در سخن انجام نشده است. بدین‌سان، بررسی نقادانۀ طبقه‌بندی‌های آستین و سرل از افعال مضمون در سخن، هدف اصلی این جستار است.

A Meditation on Austin and Searle Taxonomies of Illocutionary Acts

Illocutionary acts are the most important and pivotal acts in the theory of speech acts. Any attempt to develop a taxonomy must take into account John Austin’s classification of illocutionary acts into five basic categories of verdictive, expositive, exercitive, behabitive, and commissive. But for John Searle, Austin’s taxonomy is not the classification of illocutionary acts, but the classifications of English illocutionary verbs. Thus Searle lists problems in Austin’s classification, including: the existence of persistent confusion between the verbs and the acts, the existence of a great deal of overlap between categories, the existence of great heterogeneity within the categories, and so on. According to John Searle, it is better to consider the five categories of assertive, directive, commissive, expressive and declaration as types of illocutionary acts. In his taxonomy of illocutionary acts, Searle also offers twelve different criteria and aspects of taxonomy, from which he chooses illocutionary point as the basis of his taxonomy and direction of fit and sincerity condition are corollaries it. But firstly, there is no complete taxonomy of speech acts, as Searle did, and basically cannot exist, and secondly, in Searle taxonomy, there is no precise explanation of the illocutionary point and corollaries of it. Thus, the main purpose of this paper is to critically examine Austin and Searle Taxonomies of illocutionary acts.