تحلیل معنای تامل و نقش آن در مراحل سه‌گانۀ فلسفۀ هوسرل

آنچه امروز به نام پدیدارشناسی هوسرل می‌شناسیم، حاصل تلاش روشمند وی برای فهم ساختار آگاهی و دادگی اشیاء در این ساختار است. یکی از مهم‌ترین ارکان این روش، آن چیزی است که هوسرل از آن با نام «تامل پدیدارشناختی» یاد کرده و آن را در مقابل تامل طبیعیروان‌شناختی قرار می‌دهد. از نظر هوسرل، تامل یکی از بنیادی‌ترین افعال آگاهی است که آنچه را از پیش به‌صورت تلویحی و ضمنی داده شده، به‌نحوی صریح و مضمون‌ساز فراچنگ می‌آورد؛ لذا در هر تاملی نوعی گذار از آگاهی پیشاتاملی به آگاهی تاملی دیده می‌شود. در فلسفۀ هوسرل متناسب با مراحل سه‌گانۀ تحول فکری وی، با سه گونه تامل مواجه‌ایم که عبارت‌اند از: «تامل طبیعیروان‌شناختی»، «تامل پدیدارشناختی» و در نهایت، آنچه ما آن را در این مقاله، «تامل مطلق» یا «تامل ناتمام» می‌نامیم. از نظر هوسرل هر تامل، واجد دو جنبۀ متضایف است: الف) متعلق تامل؛ ب) عامل (سوبژۀ تامل)؛ لذا هر تاملی همراه با نوعی خودآگاهی یا به تعبیر هوسرل، «خودروشن‌سازی» است؛ بنابراین، متناظر با انواع سه‌گانۀ تامل در فلسفۀ وی، ما با سه معنا از «خود» یا «اگو» مواجه می‌شویم.در مقاله حاضر ضمن تبیین معنای تامل در مراحل سه‌گانه فلسفه هوسرل، نقش بنیادین آن در هریک از مراحل سه‌گانه تفکر وی بررسی شده و نشان داده شده است که چگونه تغییر در ابژه تامل در هریک از این مراحل به درک عمیق تر و بنیادی تری از سوبژه منجر شده است.

An Analysis Concerning the Meaning and Role of Reflection in the Triple Phases of Husserl’s Philosophy

What we know today as Husserl’s phenomenology is the result of his methodic attempt to understand structure of consciousness and the givenness of objects in this structure. One of the most important pillars of this method is what Husserl calls phenomenological reflection and contrasts it with natural or psychological reflection. From Husserl’s viewpoint reflection as one of the most fundamental acts of consciousness thematizes and objectifies what has been already given implicitly. Thus, every reflection is a transition from a prereflective consciousness to a reflective one. In Husserl’s philosophy, there are three kinds of reflection, corresponding to the triple phases of the evolution of his thought: natural reflection, phenomenological reflection and, what we call absolute or incomplete reflection.  Husserl in his works explicitly addresses the first two kinds of reflection but the last one is just understood through the deep contemplation of the third phase of his philosophy. According to Husserl every reflection has two interconnected aspects: the object of reflection and the agent or subject of reflection. In Husserl’s philosophy, corresponding to three meanings of reflection, there are three levels of selfconsciousness which eventually lead to the triple conception of self or ego in his philosophy. In the present paper, while explaining the meaning of reflection in the three phases of Husserl’s philosophy, its fundamental role in each of these phases has been examined. Finally, it has been shown how changing the object of reflection in these triple phases, leads to a deeper and more fundamental understanding of the subject.