بررسی تحویل اصالت و اعتباریت به صدق و عدم صدق بر واقع

بر اساس تلقی رایج، در نظریۀ اصالت وجود و اعتباریت ماهیت، دو وصف اصالت و اعتباریت، به ترتیب به صدق بالذات و صدق بالعرض بر واقعیت خارجی تحویل برده می‌شوند و در نتیجه نه تنها تحقق ماهیت در خارج بلکه واقع نمایی مفاهیم ماهوی نیز انکار می‌گردد. این تفسیر از اصالت وجود هیچ شاهدی از کلمات صاحب نظریه نداشته بلکه آشکارا با کلمات وی در تعارض بوده و بنابراین قابل استناد به صدرالمالهین نمی‌باشد. منشاء این برداشت نادرست را می‌توان در نحوۀ طرح بحث و برخی ادله توسط صدرا و نیز پیشفرض ملازمه میان صدق و تحقق خارجی نزد قائلان به این تفسیر جستجو کرد. این دیدگاه گذشته از تعارض جدی با شهود متعارف و فقدان دلیل کافی، به موجب فقدان انسجام درونی و برخی لوازم غیر قابل قبول، حتی با قطع نظر از حیث تفسیری و به مثابه یک نظریۀ مستقل فلسفی نیز قابل قبول نمی‌باشد.

An Examination of the Attribution of Authenticity and Contingency to Essential and Accidental Truth

According to the common belief regarding authentic existence and contingent quiddity, authenticity and contingency indicate essential truth and accidental truth of external reality respectively. Hence, not only does quiddity not have any share of reality in the external world, but also it does not represent anything beyond itself. Such interpretation of the concept of authentic existence cannot be credible and clearly contradicts Mulla Sadra’s own words on this matter. This misconception originates from the presupposition of a kind of relation between truth and external realization, and the way Sadra raises and discusses the issue. This research argues that regardless of its connection with Sadra, this interpretation, as an independent philosophical theory, lacks the necessary internal coherence and arguments and opposes common sense.