زیبایی و ارتباط آن با صورت در نظام فلسفی آکوئیناس

در توماس زیبایی امری متافیزیکی است و با وجود پیوند دارد، از اینرو می توان وجود را ریشه و اصل زیباییِ اشیاء تلقی کرد. صورت نیز مفهومی کلیدی در زیبایی شناسیِ تومایی و اساسِ زیباییِ امور است. هر چیزی که وی راجع به زیبایی می گوید، بیانگر ابتنای آن بر صورت است. در نظام تومایی صورت شیء، با فعلیت آن شیء مرتبط است. صورت، معیارِ درونیِ زیبایی شیء است. همچنین سه معیارِ عینیِ زیبایی که توماس ذکر می کند، هر یک، صراحتا یا به طور تلویحی، به مفهوم صورت اشاره می کند. از طرف دیگر، توماس زیبایی را با شناخت مرتبط دانسته و ادراک امر زیبا را ادراکی شناختی قلمداد می کند. فعلِ «دیدن» یا فعل «ادراک کردن» فعلی است که فاعل شناسا در طی آن یک واقعیت صوری را درک می کند. پس از نظر توماس، عمل ذهن شناساننده، شکل دهندۀ زیبایی است و صورت حلقۀ اتصالِ ذهنِ شناسندۀ زیبایی و شیء زیبا و به عنوان واسطه ای است که ذهن، شیء را از طریق آن می شناسد. پس می توان صورت را واسطۀ عین و ذهن تلقی کرد؛ زیرا صورت، هم جنبۀ معقول شیء زیبا است و هم اصل ساختاری شیء انضمامی است و با مولفه های عینی زیبایی در ارتباط است.

Beauty and Its Relation to Form in Thomas Aquinas’s Philosophy

In Thomas Aquinas’s philosophy, beauty is a metaphysical attribute and is connected to being; thus, being can be regarded as the origin of the beauty of objects. Form is a key concept in the aesthetics of Aquinas and is the basis of the beauty of all objects. Everything that Aquinas says about Beauty implies that it is based on form. In his philosophy, the form of an object is connected to the actuality of that object; so beauty is inseparable from actuality. The form of an object is the internal norm of its beauty; furthermore, the three conditions of beauty that Aquinas speaks of, i.e. integrity, harmony, and clarity, represent the concept of form. On the other hand, Aquinas connects beauty with knowledge and believes that the perception of a beautiful object is an epistemological perception, because beauty is connected to the form. Seeing or perception are acts in which the perceiver perceives a formal reality through the perception process. Therefore, in Aquinas’s opinion, the perceiver’s mental act generates beauty and form is the intermediate between the mind of the perceiver of beauty and the beautiful object so that the mind knows the object through its form. Thus, we can consider form as an intermediate between the reality and the mind, because form is both the intellectual side of a beautiful object and the basis of the concrete aspect of it.