استفاده از حسابداری ردپای آب برای تعیین ترکیب کشت بهینه در توسعه پایدار (مطالعه موردی: دشت قزوین)

کشاورزی به‌عنوان عمده‌ترین ‌مصرف‌کننده آب در دشت قزوین بیشترین حساسیت را نسبت به خود برانگیخته است. در این تحقیق از مفاهیم حسابداری آب و تجارت آب مجازی برای تعیین ترکیب کشت بهینه در دشت قزوین برای مدیریت بهتر آب کشاورزی استفاده شد. مجموع ردپای آب مجازی و ردپای منابع آبی در تولید محصولات اصلی منطقه برای دوره 2014-2003، به‌ترتیب حدود 2053 و 1411 میلیون مترمکعب در سال است. سهم صادرات از ردپای آب مجازی، ردپای منابع آبی و سودخالص منطقه به‌ترتیب حدود 8/49، 5/55 و0/55 درصد است. حذف صادرات محصولات اصلی کشاورزی باعث افزایش میانگین ردپای اقتصادی آب از 2/707 به 3/780 مترمکعب بر میلیون ریال می‌شود. حذف صادرات محصولات اصلی نه‌تنها به افزایش سودخالص به‌ازای آب مصرفی کمک نمی‌کند بلکه باعث کاهش آن نیز می‌شود. برای تعیین ترکیب کشت با تاکید بر حفظ سطح زیرکشت و درآمد کنونی بخش کشاورزی و صرفه‌جویی منابع آب منطقه، 12 سناریو تعریف گردید. نزدیکترین سناریوها بهترکیب‌ کشت کنونی (سناریوهای 9 و 11) با حفظ درآمدکنونی به‌ترتیب باعث صرفه‌جویی 3/23 و 8/23 درصدی در مصرف منابع آب می‌شوند. این سناریوها باعث بهبود ردپای اقتصادی آب به‌ترتیب به 3/521 و 7/503 مترمکعب بر میلیون ریال می‌شوند.