ارزیابی خسارت مورد انتظار سیلاب‌ (منطقه مورد مطالعه: بازه‌ای از رودخانه شور واقع در حوضه آبریز هلیل‌رود)

تحلیل ریسک سیلاب ابزار اساسی برای طرح‌ریزی و مدیریت سیلاب است. معمولاً تحلیل ریسک بر مبنای خسارت مورد انتظار سالیانه (ead) انجام می‌شود. میزان خسارت مورد انتظار سالیانه یک شاخص مناسب برای بیان خسارت است که می‌تواند در برنامه‌ریزی و مدیریت سیل و توسعه و ایمنی محدوده در خطر مورد استفاده قرار گیرد. در این تحقیق پارامتر مذکور بر اساس مدل‌سازی هیدرولوژیکی- هیدرولیکی و بر اساس دبی حداکثر لحظه‌ای و دبی حداکثر روزانه برآورد شده است. تحلیل فراوانی سیل، برآورد ژئومتری بر مبنای gis، مدل‌سازی هیدرولیکی hec-ras جهت برآورد خسارت مورد انتظار سالیانه انجام شده است. روند انجام کار در این تحقیق و الگوریتم آن، در مدیریت سیلاب و تصمیم‌گیری برای روش کنترل و مدیریت سیل، ضروری است. نتایج حاکی از آن است که با افزایش دوره بازگشت سیل در بازه مورد مطالعه، محدوده متاثر از سیل تا دوره بازگشت 100 سال افزایش قابل توجهی دارد و پس از آن چندان متاثر از دوره بازگشت قرار نمی‌گیرد. به عنوان مثال تفاوت محدوده سیل‌گیری برای دوره بازگشت 100 سال در مقایسه با 500 سال، تنها %7/5 کمتر بر اساس دبی حداکثر روزانه و %15 کمتر بر اساس دبی حداکثر لحظه‌ای است. میزان خسارت مورد انتظار سالیانه بر اساس تحلیل دبی حداکثر روزانه و دبی حداکثر لحظه‌ای به‌ترتیب 10/25 و 11/6 درصد است. این اعداد بیانگر کم بودن خسارت سالیانه سیل در این منطقه است و اجرای طرح های مهندسی سخت برای کنترل سیل چندان توجیه‌‎پذیر نیست.

assessment of expected flood damage (case study: a segment of the shoure river located in the halilroud basin)

flood risk analysis is a basic tool for flood planning and management. usually, risk analysis is done based on the expected annual damage (ead), which in this research is estimated based on hydrologic-hydraulic modeling. the annual expected damage is estimated based on instantaneous maximum discharge and daily maximum discharge. flood frequency analysis, geometry estimation in gis platform, and hec-ras hydraulic modeling have been done to estimate the annual expected damage. the results indicated that as the return period of the flood in the studied river increases, the area affected by the flood increases significantly up to the return period of 100 years and after that it is not much dependent on the return period. for example, the flood extent for a return period of 100 years compared to 500 years is only 7.5% less based on daily maximum discharge and 15% less based on instantaneous maximum discharge. the amount of expected annual damage based on the analysis of daily maximum discharge and instantaneous maximum discharge is 10.25% and 11.6%, respectively. these results show that the annual flood damage in this area is low and the implementation of hard engineering measures for flood control is not justified.