گسترش فضایی شهر پرند با توجه به محدودیت منابع آب تا افق 2032: لزوم توجه دو سویه به برنامه ریزی فضایی و مدیریت منابع آب شهری

در کنار عوامل طبیعی، یکی از علل، اصلی تشدید بحران آب شرب در جهان رشد شهرنشینی و به تبع آن افزایش جمعیت در بسیاری از مناطق شهری است. شهر جدید پرند در استان تهران نیز از جهت مزبور با بحران روبروست؛ با این وجود به طور روزافزون رشد جمعیت و ساخت و سازها در این شهر رخ می‌دهد. در این راستا نوع توسعه فضای مسکونی شهر تاثیر بسزایی در مدیریت مصرف منابع آب شرب این شهر داشته که خود بر توسعه پایدار آن موثر است. روش‌‌های کنونی محاسبه آب شرب شهرها برای آینده بیشتر مبتنی بر سناریوهای رشد جمعیت و با تمرکز بر تحلیل نرخ‌‌های رشد جمعیت بدون توجه به ظرفیت توسعه کالبدی جمعیت می‌‌باشند. پژوهش حاضر با استفاده از پیش‌بینی گسترش کالبدی به کمک مدلساز تغییرات زمین (land change modeler) ابتدا به شبیه‌سازی توسعه کالبدی شهر پرند بر اساس یک الگوی رایج و مورد توجه در توسعه شهری مبتنی بر ویلاسازی تا افق 2032 پرداخته و میزان آب شرب مورد نیاز شهر پرند طبق الگوی مزبور را برآورد می‌‌نماید. بنابراین، سناریو اول، که پراکنده‌رویی نام دارد، به پیش‌بینی نیاز آب با تکیه بر گسترش فضایی و درنظر گرفتن رشد طبیعی جمعیت تا سال 2032 پرداخته است؛ سناریو دوم که متداول‌ترین نوع در اتخاذ تصمیمات و برنامه‌های شهری است، سناریو رشد دورنزای روندی جمعیت تا افق 2032 است. نتایج بدست آمده حاکی از تفاوت معنی دار بین محاسبه میزان مصرف آب شرب شهر پرند بر اساس رویکرد گسترش فضایی به شکل پراکنده‌رویی با نیاز آبی حدود چهل و سه میلیون متر مکعب در سال 2032 و سناریو رشد دورنزای روندی جمعیت با نیاز آبی حدود سی و سه میلیون متر مکعب در سال 2032 است. در وهله دوم سبکی از نیازسنجی و پیش‌بینی شهری را با توجه به رشد طبیعی جمعیت و هم گسترش فضایی شهر به شکل توامان به برنامه‌ریزان نشان می‌دهد. بدین ترتیب برای جلوگیری از وقوع بحران آب و حرکت به سمت توسعه پایدار شهری، مقاله پیش‌‌رو اهمیت توجه به برنامه‌‌ریزی فضایی برای توسعه شهرها با توجه به محدودیت منابع آب را قویاً توصیه می‌‌نماید.

Spatial Expansion of the Parand City Focusing on the Available Water Resources until 2032: Reciprocal Relation between Urban Water Management and Spatial Planning

Beside natural factors, spatial expansions of new cities is one of the main causes of the water crisis. Parand new city, in that regard, has very high restrictions on the potable water supply. Nonetheless, there is an increasing population growth and construction in this city. In this regard, type of residential development of the city has a significant impact on managing the potable water consumption, sufficient for its sustainable development. The current methods of calculating future potable water for cities are more based on population growth scenarios and focus on analyzing population growth rates regardless of the population’s physical development capacity. Using the prediction of physical expansion applying LCM simulation (Land Change Modeler), the present study first simulated the physical development of Parand city up to 2032 based on a typical pattern in urban development centered on villas and estimated the amount of potable water required by Parand city according to this model. Accordingly, the initial scenario, called scattering, predicts water requirements by relying on spatial expansion and considering natural population growth by 2032; The second scenario, which is the most common type of urban decisionmaking and planning, is the scenario of a longterm trend of population growth up to the horizon of 2032. The results indicated a significant difference between the potable water consumption in Parand city based on the first and second approach as the water needs of about fortythree million cubic meters and about thirtythree million cubic meters in 2032, respectively. The result reveals to the planners a style of urban needs assessment and forecasting, considering the natural population growth and the city’s spatial expansion. Thus, to prevent the water crisis and move towards sustainable urban development, the present article strongly recommends spatial planning for cities’ development due to limited water resources.