«بانکداری اجتماعی آب»، بازتعریف رژیم های حکمرانی آب

مدیریت حل مسائل آب ایران همواره در تسلسل «دستور و کنترل» گرفتار بوده‌اند. آنچه مشخص است این رویکرد با عملکردهای متفاوت نتوانسته پایداری اجتماعی و اکولوژیکی را در پیکره‌های آبی کشور ایجاد کند. نشانه این ناپایداری‌ها وقوع و تشدید تضادهای سیاسی-اجتماعی-اقتصادی بر سر منابع آب است. در راستای تلاش‌های جهانی برای گذر و فائق آمدن بر مسائل حکمرانی آمرانه (دستوری - کنترلی)، اعتباربخشی به حضور نهادهای اجتماعی در تصمیم‌گیری‌ها در سطوح حکمرانی مختلف یکی از چالش‌های اساسی محسوب می‌گردد. این مقاله ضمن پرسش از چرایی حرکت از شیوه حکمرانی دستوری به شیوه حکمرانی چند سطحی با استفاده از تئوری «عمل»، عمل اجتماعی مدیریت آب را تبیین و ساختار این ابزار را در جهت رسیدن به امنیت آبی پایدار استدلال می‌کند. سپس با ذکر مثال‌هایی از مشارکت موفق و ناموفق در مدیریت آب، «بانکداری اجتماعی آب» را به عنوان یک ابزار در اعتباربخشی فوق مطرح و به تبیین مفهوم بانکداری اجتماعی آب می‌پردازد.

Social Water Banking, A reframing of water governance regimes

Iran’s water management has been involved in the &command and control& chain. What is clear is that this approach has failed to produce social and ecological reliability in the country’s water bodies with different functions. The sign of these instabilities is the occurrence and intensification of socioeconomic conflicts over water usage and access. In line with global efforts to overcome and overcome imperative imperial governance issues, validating the presence of social institutions in decisionmaking at governance levels is a serious challenge. This paper, while questioning the implications of the nature of the rule of command for multilevel governance, using the theory of &practice&, will explain the social management of watermanagementpractice and articulates this tool in pursuit of sustainable water security. Then, with an example of successful and gives credit to Water Banking as a social practice as well. It is considered as a tool to show the meaning of social water banking and water management as a social practice at the same time