کاربرد روش احتمال پذیرش در ارزیابی شبکه پایش کیفی کلر آب زیرزمینی (مطالعه موردی آبخوان مشهد)

آب‏های زیرزمینی به عنوان یک منبع اصلی برای مصارف شرب، کشاورزی و صنعت محسوب می‏شوند. تغییر در کیفیت آب‏های زیرزمینی که ‏معمولاً بر اثر مدیریت غلط استحصال آب زیرزمینی رخ می‏دهد، به طور مستقیم و غیر‏مستقیم مقدمه‏ای بر تخریب سایر منابع است. ‏بنابراین ایجاد یک شبکه مناسب پایش ‏کیفی برای آب‏های زیرزمینی با تعیین حداقل تعداد چاه‏‏های نمونه‏برداری موجب صرفه‏جویی در هزینه‏ها نیز ‏می‌شود. در این مطالعه روشی مبتنی بر مدل زمین‏آماری کریجینگ و تابع توزیع احتمال نرمال برای ارزیابی عملکرد شبکه ‏چاه‏های مشاهده‏ای در دشت مشهد استفاده شده است. ابتدا با تحلیل تغییرات مکانی غلظت کلر آب چاه‏های نمونه‏برداری توسط نیم‏تغییرنما، ساختار مکانی آن استخراج گردید و ‏سپس توسط الگوریتم روش احتمال پذیرش، شبکه چاه‏های مشاهده‏ای مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عملکرد شبکه موجود یا به عبارتی دقت پذیرش آن در سطح احتمال 80 درصد برابر 72.1 درصد بدست آمده است. همچنین نتایج نشان داد که از 80 حلقه چاه ‏مورد تحلیل، تنها با استفاده از 35 حلقه چاه دقت شبکه چاه‌های مشاهده‌ای در سطح احتمال هشتاد درصد، برابر تمامی چاه‌های موجود می‌باشد و 45 چاه باقیمانده تاثیر بسیار کمی در افزایش دقت برآورد تغییرات مکانی ‏کلر در آبخوان مشهد داشتند. در نتیجه با انجام بهینه‏سازی توسط روش مذکور برای شبکه فعلی و با حذف یا جابه‌جایی این 45 نقطه، تعداد 16 نقطه پیشنهادی موجب افزایش دقت پذیرش، از 72.1 درصد به 100 درصد شده است.