بررسی کارآئی روش های تجربی برآورد تبخیر-تعرق مرجع (بر پایه تشتک تبخیر) در اقلیم های مختلف (مطالعه موردی ایران)

در این تحقیق جهت تعیین بهترین روش برآورد تبخیر تعرق گیاه مرجع در بین روش‌های بر پایه تشت تبخیر برای اقلیم‌های مختلف از آمار واطلاعات هواشناسی روزانه طی 15 سال (2013-1999) در153 ایستگاه سینوپتیک سراسرکشور استفاده شد. تبخیر تعرق مرجع برای کل ایستگاه‌های سینوپتیک کشور، از 12 روش بر پایه تشتک تبخیر محاسبه شد، همچنین ازروش فائو پنمن مانتیث ‌به عنوان روش استاندارد برای ارزیابی دیگر روش‌ها استفاده گردید. برای ارزیابی دقت مدل‌ها از آزمون‌های آماری rmse،mbe ، r2 و t استفاده بعمل آمد. نتایج نهایی نشان داد که در دو اقلیم خشک و نیمه‌خشک کشور روش‌های محمد و همکاران، فائو 24 در شرایط خشک و کریستیانسن مناسب‌ترین و روش‌های اشنایدر ،آلن و پروت، راگووانشی و والندر، نامناسب‌ترین روش‌های برآورد تبخیر تعرق بودند. برای اقلیم مدیترانه‌ای روش‌های محمد و همکاران، کونیکا و اشنایدر، مناسب ترین و روش‌های پرییرا، فائو 24 در شرایط خشک و راگووانشی و والندر به عنوان نامناسب‌ترین روش‌ها شناخته شدند. در اقلیم نیمه مرطوب روش‌های اشنایدر اصلاح شده، آلن و پروت و پرییرا مناسب‌ترین و روش‌های محمد و همکاران، فائو24 در شراط خشک و راگووانشی و والندر نامناسب‌ترین روش‌ها بودند. در اقلیم‌های مرطوب و بسیار مرطوب به ترتیب روش‌های اشنایدر اصلاح شده و فائو56 (آلن ، 1998) بهترین و روشهای پرییرا، فائو24 در شرایط بدون پوشش محمد و همکاران و فائو24 در شرایط خشک و روش‌های راگووانشی و والندر بدترین روش‌ها بودند. در نهایت مقایسه نتایج حاصل از مطالعات لیسیمتری در اقلیم نیمه خشک صحت روش‌های انتخابی را تایید نمود.