تعیین آسیب‌پذیری آبخوان باراندوزچای دشت ارومیه با استفاده از ترکیب شاخص‌های drastic، si و sintacs

با توجه به نیاز روز افزون جوامع بشری به منابع آب زیرزمینی، به ویژه در مناطق خشک و نیمه‌خشک مانند ایران، حفاظت و جلوگیری از آلودگی این منابع امری ضروری تلقی می‌گردد. بدین منظور، ارزیابی آسیب‌پذیری آب‌های زیرزمینی می‌تواند نقشی حیاتی در حفاظت و بهره‌برداری از این منابع ایفا نماید. در دشت باراندوزچای، به دلیل رونق زیاد کشاورزی و استفاده از کودهای شیمیایی، مواد آفت‌کش و عمق کم سطح ایستابی، احتمال آلودگی آبخوان وجود دارد، به همین منظور، ابتدا به پتانسیل‌یابی آلودگی منابع آب زیرزمینی دشت از مدل‌های drastic، sintacs و si پرداخته شد و سپس با روش ترکیبی، نقشه نهایی از مناطق آسیب‌پذیر تهیه گردید. مقایسه نتایج به‌دست آمده از مدل‌ها با داده‌های نیترات بر اساس شاخص همبستگی (ci) نشان داد که روش ترکیبی سه مدل دارای همبستگی بیشتری نسبت به مدل‌های منفرد drastic، sintacs و si دارد. براساس روش ترکیبی حاصل از سه مدل 25، 40 و 35 درصد مساحت از آبخوان دشت باراندوزچای به ترتیب در محدوده آسیب‌پذیری کم، متوسط و زیاد قرار دارد. با توجه به میزان استاندارد جهانی نیترات، آب دشت برای مصارف شرب مناسب بوده است.