برنامه ریزی و تخصیص بهینه منابع آب در بخش کشاورزی ( مطالعه موردی شهرستان صومعه سرا)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
سرگزی علیرضا ,قویدل مهدیه
|
|
منبع
|
تحقيقات منابع آب ايران - 1396 - دوره : 13 - شماره : 2 - صفحه:74 -81
|
|
|
|
|
چکیده
|
در اقتصاد مبتنی بر کشاورزی که در بیشتر کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته رایج است، لزوم طرح‌ریزی و برنامه ریزی همه جانبه به منظور استفاده از منابع تولید کشاورزی برای دست یافتن به بیشترین بازده اقتصادی ضروری به نظر می‌رسد. تقاضای آب کشاورزی در ایران روز به روز افزایش می‌‌یابد و عرضه آن به دلیل قرار گرفتن ایران در کمربند خشک و نیمه خشک جهان محدود است. به همین دلیل این ماده حیاتی در ایران یکی از مهمترین ارکان توسعه است که توسعه سایر بخش‌ها در گرو بهره‌برداری پایدار از آن است. هدف از این پژوهش، تخصیص بهینه منابع آب با استفاده از رهیافت برنامه‌ریزی فازی و تبیین محور برنامه‌ریزی در خصوص متغیر تصمیم منابع آب و زمین در شهرستان صومعه سرا واقع در استان گیلان می‌باشد. برای این منظور با هدف حداکثر کردن بازده برنامه‌ای و با توجه به محدودیت‌های سیستمی و آرمانی در سناریوهای مختلف و مقادیر مختلف λ ، نتایج نشان داد که در تخصیص بهینه زمین، سطح زیر کشت باقلا مازندرانی و لوبیا نسبت به وضعیت موجود بایستی افزایش و برنج کاهش یابد ولی در تخصیص بهینه منابع آب، دو محصول برنج و باقلا در تمامی الگوهای برآوردی، بیشترین تخصیص را نشان دادند. در قیاس این دو الگو، پیشنهاد می‌شود به منظور استفاده بهینه از عوامل تولید و بیشینه نمودن درآمد کشاورزان و با توجه به اینکه آب بیشتر عامل محدود کننده تولید محصولات کشاورزی نسبت به زمین است، عامل آب محور برنامه‌ریزی قرار گیرد.
|
|
کلیدواژه
|
تخصیص بهینه آب، مدل فازی، الگوی بهینه‌ی کشت، شهرستان صومعه سرا
|
|
آدرس
|
دانشگاه زابل, گروه اقتصاد کشاورزی, ایران, دانشگاه زابل, دانشکده کشاورزی, گروه اقتصاد کشاورزی, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|