امکان واگذاری سرپرستی (فرزندخواندگی) کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست به افراد تراجنسی در پرتو کنوانسیون حقوق کودک و حقوق ایران

مقدمه: یکی از پدیده‌های مرتبط با توسعه دانش پزشکی، موضوع تغییر جنسیت افراد تراجنسیتی (ts) است که پس از انقلاب اسلامی در ایران با تفسیر موسع از نظر فقهی مطروحه حضرت امام‌خمینی(ره) که ناظر بر دوجنسیتی‌ها (یا آنچه بعضاً خنثی می گویند) بوده است و توسل به جراحی بازآرایی جنسی و ایجاد آلت تناسلی مصنوعی یا ناقص که امکان باروری ندارند، می‌کنند. لذا هدف مطالعه حاضر تبیین امکان سرپرستی و فرزندخواندگی کودکانِ بی‌سرپرست و بد‌سرپرست توسط افراد تراجنسی که سابقه اختلالات روانی رفتاری داشته و دارند، بود؛ خصوصاً آن که قانون ساکت است.روش حاضر تحقیق توصیفی تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات مبتنی بر مطالعه کتابخانه‌ای اسناد و فیش‌برداری و همچنین اخذ مصاحبه و استفتا بود.نتیجه‌گیری: با توجه به استدلالات حقوقی و فقهی، نظریه اداره کل حقوقی قوه قضاییه و توجه به اصل مصلحت و بهترین منفعت کودک که در مفاهیم بنیادین حقوق ایران و کنوانسیون حقوق کودک درج شده است، واگذاری سرپرستی کودکان بی‌سرپرست و بد‌سرپرست به افراد تراجنسی چه قبل از انجام جراحی تغییر جنسیت و چه بعد از آن مجاز نبوده و این امر خلاف اصل مصلحت و اصل احتیاط است؛ چرا که با تغییر جنسیت افراد دارای اختلال هویت جنسی (تراجنسی) خلقت اولیه انها تغییر نکرده و صرفاً ظواهر فیزیکی با عمل جراحی تبدّل یافته است و ژنوم آنها همان جنسیت اول بوده و خواهد بود و کلکسیونی از اختلالات روانی و رفتاری را تجربه نموده یا همراه دارند، در حالی که حق کودکان، داشتن خانواده‌ای خالی از مشکلات و اختلالات روانی و جنسیتی است.

Possibility of Adoption of Derelict Children by Transgender People In the Light of the Convention on the Rights of the Child and the Rights of Iran

Introduction: One of the phenomena related to the development of medical knowledge is the issue of gender reassignment of transgender people (Ts), which after the Islamic Revolution in Iran with a broad interpretation of jurisprudence proposed by Imam Khomeini who oversees bisexuality (or what is sometimes called neutral) has been used to refer to sex reassignment surgery and the creation of artificial or imperfect penises that cannot be reproduced. Therefore, the aim of this study was to explain the possibility of adoption of derelict children by transgender people who have a history of psychobehavioral disorders; especially since the law is silent.The method of present study was descriptiveanalytical and the method of collecting information was based on the study of the library of documents and receipts, as well as obtaining interviews and inquiries.Conclusion: According to legal and jurisprudential arguments, the theory of the General Legal Department of the Judiciary and the principle of expediency of Iran and the Convention on the Rights of the Child, giving adoption of derelict children to transgender people is not allowed, whether before or after gender reassignment surgery, and this is contrary to the principle of expediency and the principle of caution, because with gender reassignment, people with sexual identity (transgender) disorder have primary creation. They have not changed, and only physical appearances have changed with surgery, and their genomes have been and will be the first sex, and they will experience or have a collection of mental and behavioral disorders, while children's right is having a family free of psychological and gender problems.