بررسی میزان درخواست‌های یک‌ساله محاکم قضایی شهر تهران در خصوص صدمات مسری و غیرمسری در فوت

اهداف: براساس مواد 493 و 539 قانون مجازات اسلامی، وجود فاصله زمانی میان رفتار مرتکب و نتیجه ناشی از آن و نیز فوت در اثر سرایت صدمه یا صدمات غیرعمدی حایز اهمیت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان درخواست‌های یک‌ساله محاکم قضایی استان تهران در خصوص صدمات مسری و غیرمسری در فوت انجام شد.ابزار و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی در سال 1397 در مجموع تعداد 77 پرونده متوفیان موجود در تالار کالبدگشایی مرکز تشخیصی و آزمایشگاهی پزشکی قانونی استان تهران مورد بررسی قرار گرفت و اطلاعات لازم استخراج شد.یافته‌ها: مقام قضایی درخواست‌کننده اعلام صدمات در اغلب موارد، بازپرس ویژه قتل و فاصله زمانی میان ایجاد صدمه تا وقوع فوت در اکثر موارد کمتر از یک هفته بود. میزان صدمات مسری نسبت به صدمات غیرمسری بیشتر بود. تعداد 16 متوفی (20/8%) در صحنه حادثه فوت شده بودند. همچنین در تعداد 14 نفر (18/2%) سرایت صدمه به شکل تاثیر نسبی اعلام شده بود.نتیجه‌گیری: متوفیانی که در صحنه فوت شده‌اند مشمول مقوله سرایت صدمات نمی‌شوند. همچنین اعلام سرایت صدمه به شکل تاثیر نسبی به باور مولفان، نادرست است؛ لذا بحث تاثیر نسبی جایگاهی نداشته و صدمات صرفاً به دو دسته مسری و غیرمسری تقسیم می‌شوند. در هر حال، تشخیص این که فوت ناشی از سرایت است یا نه، با پزشکی قانونی خواهد بود.

Investigation of One-Year Requests by the Judicial Authorities of Tehran for Contagious and Non-Contagious Injuries in Death

Aim(s): According to articles 493 and 539 of the Islamic Penal Code, it is important the time interval between behavior of the perpetrator and its consequence, as well as death due to contagion of injury or unintentional injuries. The aim of this study was to investigate the oneyear requests by the judicial authorities of Tehran for contagious and noncontagious injuries in death.Instruments Methods: In this descriptive study, a total of 77 files of deceased persons were examined in the autopsy room of forensic diagnostic and laboratory center of Tehran province in 2018, and required information was extracted.Findings: The judicial authority requesting injuries was most often the special investigator for the murder and in most cases, the interval between injury and death was less than a week. The amount of contagious injuries was higher than noncontagious injuries. 16 deceased (20.8%) died at the scene. In addition, 14 (18.2%) cases of contagion were reported as having a relative effect.Conclusion: The deceased who died on the scene do not fall under the category of contagion. It is also incorrect to declare the contagion of the damage in the form of a relative impact on the authors' beliefs; therefore, injuries are merely divided into contagious and noncontagious. In any case, it will be up to the forensic doctor to determine whether the death is due to contagion.