مروری بر روشهای اصلاح شیمیایی سطح نانوسلولز

در سالهای اخیر مواد سازگار با محیط زیست برای کاربردهای مختلف، بسیار مورد توجه قرارگرفته اند. در این ارتباط، استفاده از الیاف سلولزی به سبب فراوانی، زیست تخریبپذیری و تجدیدپذیری، بسیار توسعه داده شده است. با توجه به ویژگی های منحصر به فرد الیاف سلولزی در ابعاد نانومتری، اخیراًتحقیقات زیادی در ارتباط با تولید و استفاده از این مواد به عنوان افزودنی تقویت کننده در نانوچندسازه ها انجام شده است. به طور کلی، انواع نانوسلولز شاملسلولز نانوفیبریله شده، سلولز نانوکریستالی و نانوسلولز باکتری می باشند. یکی از مشکلات استفاده از این مواد به عنوان افزودنی در چندسازه ها، عدم پراکندگی یکنواخت آنها در زمینه های پلیمری غیرقطبی می باشد. علت این امر طبیعت آبدوست سلولز می باشد، که موجب کاهش چسبندگی بین نانوالیاف و زمینه پلیمری و نهایتاً ویژگی های ضعیف محصول نهایی می شود. یکی از راه حل های مورد استفاده، اصلاح شیمیایی سطح نانوسلولز می باشد. اصلاحشیمیایی با هدف افزایش سازگاری نانوسلولز در انواع زمینه ها و یا افزودن عملکردهای جدید، انجام میشود. مهمترین روشهای اصلاح شیمیایی سطح که تاکنون مطالعه شده است شامل کربوکسیمتیلدار کردن، اکسایش، سولفوندار کردن، استری کردن، اورتاندار کردن، سیلاندار کردن و پیوندزنی پلیمر می باشند.