بررسی روشهای تولید نانوسلولز و انواع آن، جهت تقویت ناکامپوزیتهای پلیمری

سلولز درشت مولکولی زیستی با ویژگی بالا تجدید شوندگی، زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری است، ضمن آن که به عنوان فراوان ترین زیست پلیمر ‏موجود بر روی کره ی زمین نیز شناخته شده است. در مقایسه با بسیاری از انواع نانو ذرات قابل مقایسه، نانوسلولز آسان تر و از منابع ارزان قیمتی به دست ‏می آید که فراوانی بالایی دارند. نانوسلولز دارای ضریب لاغری قابل توجه و استحکام ویژه ی بسیار بالایی است، همچنین مقاومت شیمیایی و حراتی ‏مطلوبی دارد و نیز زیست سازگاری آن ثابت شده است. ضریب لاغری نسبت طول به قطر نانوذرات سلولزی بسته به منبع اولیه مورد استفاده و نیز ‏روش تهیه می تواند بسیار متفاوت باشد. و این نسبت گاهاً از حدود 30 تا 150 تغییر می کند. نانوسلولز به سه روش مکانیکی، شیمیائی – مکانیکی و ‏آنزیمی تولید می شود. نانوسلولزها شامل سلولز میکروکریستالی، سلولز میکروفیبریله شده، سلولز نانوفیبریله شده و سلولز نانوکریستالی می باشند. بنابراین ‏استفاده از نانوسلولز به دلیل مزایای بی شمار شناخته شده ای از قبیل قیمت پایین، قابل دسترس بودن در سراسر جهان، زیست تخریب پذیر بودن، سفتی ‏بالا و خواص مکانیکی خوب جهت تقویت ساختار نانوکامپوزیت های پلیمری مورد توجه محققین بوده و گزارشات متعددی پیرامون آن منتشر شده است. ‏همچنین کامپوزیت های تمام سلولزی نگرانی های زیست محیطی نداشته و در طبیعت به راحتی از بین می رود و خواص مکانیکی خوبی را نیز از خود ‏نشان می دهد. ‏