مروری بر نانومواد جاذب مورد استفاده در کلیه مصنوعی پوشیدنی

در راستای بهبود کیفیت زندگی بیماران دیالیزی، لازم است مواد سمی اورمیک به صورت روزانه از جریان خون حذف شوند. این مواد سمی به طور کلی شامل مولکول های کوچک محلول در آب (مانند اوره، اوریک اسید و کراتینین)، مولکول های متوسط (مانند بتا-2 میکروگلوبولین و سیتوکین ها) و مواد سمی مقید پروتئینی هستند. هدف این مطالعه، بررسی نانومواد جاذب مورد استفاده در سیستم کلیه مصنوعی پوشیدنی و همچنین، مواد سمی اورمیکی است که به وسیله هر یک از این جاذب ها حذف می شوند. این نانومواد جاذب شامل جاذب mxene، جاذب cmk-3 و جاذب زئولیت هستند. همچنین مشخصات، مکانیسم جذب و ساختار هر یک از این جاذب ها مورد بحث قرار گرفت. به طور کلی، نانوماده جاذب mxene، سازگاری بالایی با بدن داشته و می تواند اوره را جذب سطحی نماید و جاذب cmk-3  قابلیت حذف طیف گسترده ای از مواد سمی اورمیک شامل کراتینین، بتا-2 میکروگلوبولین، سیتوکین ها، ایندوکسیل سولفات و هیپوریک اسید را دارد. نانوماده جاذب cmk-3 به علت داشتن گروه های عاملی اکسیژن دار بر سطح خود، قابلیت جذب بسیار خوبی برای مواد اورمیک ذکر شده دارد. در مورد نانوماده جاذب زئولیت، جذب بر اساس اندازه و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی بوده و این جاذب می تواند به حذف مواد سمی خون مانند اوره، اوریک اسید، کراتینین، p-cresol و ایندوکسیل سولفات بپردازد. نانومواد جاذب زئولیت موردنیت اسیدی و سیلیکالیت آب گریز به ترتیب می توانند کراتینین و p-cresol را حذف کنند.