کاربردهای نانو مواد زیستی در مهندسی بافت و پزشکی بازساختی

مهندسی بافت با گردهم آوردن حوزه‌های مختلفی از جمله فیزیک، نانوتکنولوژی، زیست‌شناسی مولکولی و تکوین از سویی، سعی در ارائه درک کامل‌تر و بهتری از فرآیندهای سلولی داشته و از سویی دیگر به بهبود روش‌های مهندسی و تولید بافت‌های جایگزین برای مصارف پزشکی می‌پردازد. در این میان نانوتکنولوژی باعث بروز پیشرفت‌های چشمگیری در ایجاد مواد جدید با کاربرد در حوزه های زیست‌پزشکی شده است. نانومواد با هدف تسهیل در ایجاد ساختارهای مهندسی بافت دارای این قابلیت هستند که به گونه‌ای طراحی شوند تا کمترین پاسخ التهابی در بدن میزبان ایجاد شود. بنابراین، آگاهی از تاثیر این ویژگی‌ها بر رفتار سلول، هم در تحقیقات اولیه سلولی و هم در حوزه‌های مرتبط با کاربرد، مانند مهندسی بافت و فن‌آوری‌های مبتنی بر سلول، ضروری می‌باشد. نانومواد زیستی با نسبت سطح به حجم بالا، کمک شایانی به توانایی جذب سطحی و فعالیت شیمیایی کرده که نهایتا افزایش عملکردهای سلولی به ارمغان آورده می‌شود. همچنین نانو‌مواد زیستی در مقایسه با زیست‌مواد معمولی سنتی، دارای پتانسیل بالایی از اثربخشی بارگذاری داروها و نوکلوئیک اسیدها و یا دیگر فاکتورهای بیولوژیکی به منظور تسریع در ترمیم و بازسازی بافت می‌باشند. در این مقاله مروری به کاربردهای نانومواد زیستی در مهندسی بافت و پزشکی بازساختی پرداخته شده و نقش این مواد به عنوان افزودنی در داربست‌های مهندسی بافت و نیز فاکتورهای القائی در محیط کشت مورد بحث قرار ‌می گیرد.