استفاده ازبسپارهای مقلد برپایه نقاط کوانتومی به جای زیست حسگرها

در طبیعت، شناخت مولکولی نقش تعیین کننده ای در زیست دارد. برای مثال، فعالیت در گیرنده ها، آنزیم ها و آنتی بادی ها را می توان نام برد. شیمیدان ها نیز کشف کرده اند که چگونه سیستم های تشخیص انتخابی تر می تواند بیشتر پیشرفت کند. اگر مانند طبیعت، حفره ای وجود داشته باشد که شکلی از آن با ماده ای که در آن قرار داده شده و اتصال می یابد مطابقت داشته باشد، سایت ها در یک فضای مکانی مشخص قرار می گیرند و انتخابی پذیری مولکول بسیار بالامی رود. درزیست حسگرها از مواد زیستی مانند آنتی بادی ها، نوکلئیک اسیدها و آنزیم ها به عنوان عنصر تشخیصی استفاده می شود. اما علیرغم انتخابگری بالا، این مواد زیستی بسیار حساس و گران قیمت هستند. به این منظور بسپارهای قالب مولکولی به عنوان آنتی بادی مصنوعی برای کاربرد در حسگرها ابداع شده است. دربسپار قالب مولکولی طی یک فرایند نشانه گذاری مولکولی، ناحیه هایی با آرایش مولکولی بسیار خاص به درون ماتریس آن وارد می شود که موجب میل شدید این بسپار به برهمکنش با یک مولکول )الگو( خاص می شود. نقاط کوانتومی به دلیل نسبت سطح به حجم بالای خود، گزینه ای مناسب برای  بستر در فناوری قالب گیری مولکولی هستند. ویژگی نوری ویژه نقاط کوانتومی مانند باریک بودن طیف نشری، پهن بودن طیف تحریک و جذب، پایداری در برابر تابش نور، طول عمر فلورسانس و قابل تنظیم بودن طول موج نشر، موجب برتری این مواد در مقابل رنگینه های آلی می شود. در کار پژوهشی، تلفیق انتخابگری بالای پلیمرهای قالب مولکولی با حساسیت بالا و سادگی نقاط کوانتومی برای طراحی پروب های جدید و ارزان برای انواع مواد مورد استفاده قرار می گیرد.