بررسی تاثیر نانو حامل فولرنی c60 بر پارامترهای ساختاری و واکنش‌پذیری داروی سوتالول sotalol با استفاده از نظریه تابعی چگالی dft

داروی سوتالول از دسته داروهای ضد آریتمی می‌باشد که برای درمان نامنظمی ضربان قلب استفاده می‌شود. ورود دارو به بدن مشکلاتی را به دنبال دارد که جهت کاهش عوارض، استفاده از نانو حامل‌های دارویی نظیر فولرن‌ها پیشنهاد گردید. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر نانوحامل فولرنی c60 بر واکنش‌پذیری سوتالول صورت گرفته است. در این کار، ابتدا با استفاده از آنالیز nbo در نرم افزار گوسین انرژی‌های بالاترین تراز اشغال شده homo و پایین‌ترین تراز اشغال نشده lumo برای داروی سوتالول به تنهایی و سپس با اتصال آن‌ به پایه نانو فولرن c60، محاسبه گردید. سپس مقادیر ماکزیمم بار الکترونی ∆nmax، الکتروفیلیسیتیω، پتانسیل شیمیاییμ، سختی شیمیایی η و انرژی رزونانس برای دارو به تنهایی و متصل به نانو حامل به دست آمد. کلیه ساختارها با استفاده از نرم افزار گوسین در سطح نظری /6-311g dft اپتیمایز شدند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که اتصال دارو به نانو فولرن باعث افزایش الکتروفیلیسیتی و کاهش سختی شیمیایی آن می‌گردد و سختی شیمیایی آن کاهش می‌یابد. از طرف دیگر الکتروفیلیسیتی دارو پس از اتصال به نانو حامل افزایش می‌یابد. افزایش پتانسیل شیمیایی و الکتروفیلیسیتی و کاهش سختی شیمیایی دارو پس از اتصال به فولرن بیانگر افزایش واکنش‌پذیری و تاثیر بیشتر دارو خواهد بود.