بررسی رابطه میان ویژگی‌های شخصیتی و استراتژی‌های خود - رهبری (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه اصفهان)

مقدمه: خود - رهبری به عنوان فرایندی توصیف شده است که افراد به وسیله آن خودشان را هدایت کرده و به خود انگیزه می دهند تا در مسیری دلخواه رفتار کرده و کارهای خویش را انجام دهند. تاکنون خود رهبری در بسیاری از زمینه ها به صورت موفقیت آمیز مورد استفاده قرار گرفته است. یکی از زمینه هایی که به نظر می رسد با مهارت های خود رهبری ارتباط داشته باشد، ویژگی های شخصیتی افراد است. هدف از این پژوهش بررسی رابطه میان پنج عامل بزرگ شخصیت (برون گرایی، توافق پذیری، گشودگی، وظیفه شناسی و روان رنجوری) و خود رهبری در میان دانشجویان دانشگاه اصفهان بود.روش: 207 دانشجو به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، در این پژوهش شرکت کردند. ابزار پژوهش پرسشنامه خود رهبری هاوتن و نک و پرسشنامه مدل 5 عاملی شخصیت جان و همکاران بودند. داده ها به وسیله ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه وتحلیل شدند.نتایج: نتایج نشان داد که خود رهبری با برون گرایی رابطه معناداری ندارد ولی با توافق پذیری، گشودگی، وظیفه شناسی و روان رنجوری رابطه ای معنادار دارد. همچنین با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه مشخص شد که متغیرهای پیش بین (ویژگی های شخصیتی) قادرند تغییرات متغیر ملاک (خود رهبری) را به طور معنی داری پیش بینی کنند.بحث و نتیجه گیری: یافته های این پژوهش می تواند نقش موثری در ادبیات مربوط به خود رهبری و شخصیت داشته باشد. نتایج به دست آمده می تواند در برنامه ریزی برای آموزش مهارت های خود رهبری به افراد مورد استفاده قرار گیرد.