اثربخشی مداخلات گروهی مبتنی بر رابطه والد - کودک (cprt) بر شدت نشانه‌های اختلال بیش‌فعالی/کمبود توجه (adhd)

مقدمه: پژوهش حاضر، اثربخشی مداخلات گروهی مبتنی بر رابطه والدکودک بر شدت نشانه های مرضی کودکان 8 تا 11 ساله مبتلا به اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی را مورد مطالعه قرار داده است.روش: در این مطالعه تجربی بر اساس طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه مداخله نما، از میان جامعه آماری (69 زوج مادرکودک مبتلا به اختلال بیش فعالی/کمبود توجه) 30 زوج به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و مداخله نما جایگزین شدند. آزمودنی های گروه آزمایش و مداخله نما در 2 مرحله با استفاده از مقیاس درجه بندی کانرز مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس چند متغیره جهت بررسی معناداری آماری و همچنین بررسی معناداری بالینی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.نتایج: یافته های تحقیق گویای کاهش معنادار آماری و بالینی مشکلات عمومی و کاهش معنادار آماری شدت نشانه های توجه و یادگیری در کودکان مبتلا به این اختلال است.بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر و نیز در نظر گرفتن پژوهش های قبلی می توان چنین نتیجه گرفت؛ که این مداخلات، در کنار دارودرمانی دارای مزایایی جهت کنترل رفتاری کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/کمبود توجه است و دارای امتیازات و امکانات قابل توجهی جهت بهره مندی های بعدی در جمعیت ایرانی است.