اثربخشی گروه‌درمانی به شیوه شناختی ـ رفتاری بر کاهش اضطراب امتحان و افزایش خودکارآمدی دانش‌آموزان دختر اول دبیرستان

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف اثربخشی گروه درمانی به شیوه شناختی ـ رفتاری بر کاهش اضطراب امتحان و افزایش خودکارآمدی دانش آموزان دختر اول دبیرستان انجام گردیده است.روش: روش پژوهش آزمایشی و بر اساس طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری شامل 60 نفر از دانش آموزان دختر اول دبیرستان که در مدارس سیاهکل در سال 94-93 به تحصیل اشتغال دارند بوده است. نمونه آماری شامل افرادی است که در مقیاس اضطراب حداقل یک نمره بالاتر از میانگین و در مقیاس خودکارآمدی حداقل یک نمره پایین تر از میانگین به دست آوردند؛ که به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفر (آزمایش و کنترل) جایگزین شدند. از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس به گروه آزمایش، آموزش شناختی ـ رفتاری که 8 جلسه و هر جلسه به مدت 90 دقیقه و هر هفته یک جلسه آموزش داده شد به گروه کنترل در این مدت هیچ آموزشی داده نشد، در پایان بر روی هر دو گروه به طور هم زمان و در شرایط یکسان پس آزمون اجرا گردید. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیلبرگر و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره موردبررسی قرار گرفت و کلیه عملیات آماری به کمک نرم افزار »اس. پی. اس. اس. 20 « انجام شد.نتایج: نتایج نشان داد که آموزش گروه درمانی به شیوه شناختی ـ رفتاری بر کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان دختر اول دبیرستان اثر معنی دار وجود نداشت (001/0= ، 867/0=p، 03/0= (1،26)f). ولی در افزایش خودکار آمدی دانش آموزان اثر معنی دار وجود داشت (32/0= ، 002/0=p، 13/12= (1،26)f).بحث و نتیجه گیری: گروه درمانی به شیوه شناختی ـ رفتاری برافزایش خودکار آمدی دانش آموزان دختر اول دبیرستان موثر بوده است.

The effectiveness of cognitive-behavioral group therapy on reducing test anxiety and increasing self-efficacy in high school female students

Introduction: The purpose of present study was the effectiveness of cognitivebehavioral group therapy on reducing test anxiety and increasing selfefficacy in high school female students.Method: The design of the study was experimental, pretest, and posttest with control group. Statistical population includes 60 high school female students of Siahkal city in 20142015 academic year. Statistical sample includes the subjects who obtain a least one score above the average in anxiety scale and one score below the average in selfefficacy scale and they were categorized randomly in two 15person experimental and control groups. The pretest was administered for both groups. The experimental group received eight sessions of intervention once a week for about 90 minutes. But no intervention was applied in control group. After this stage, posttest was conducted for both groups at the same time and in the same condition. Both groups were evaluated with Spielberger test anxiety scale and general selfefficacy scale of Scherer et al. the statistical method of MANCOVA was used for data analysis, in addition to descriptive statistics and all operations were performed by SPSS20 software.Results: The results showed that cognitivebehavioral therapy training had no significant effect on reducing test anxiety among high school female students (f(1/26)= 0/03,p=0/867, micro;2=0/0001). But there was a meaningful effect on increasing the selfefficacy of the students (f (1/26) =12/13, p= 0/002, micro;2=0/32).Discussion and Conclusion: Cognitivebehavioral group therapy has been effective in increasing selfefficacy in high school female students.