مقایسه اثربخشی و ماندگاری سه روش درمان در اختلال اضطراب اجتماعی

مقدمه: درمان شناختی رفتاری، به عنوان درمان انتخابی اختلال اضطراب اجتماعی، ضمن حمایت های فزاینده، با نوساناتی نیز همراه بوده است. بر این اساس، هدف تحقیق حاضر، تعیین و مقایسه اثربخشی و ماندگاری سه الگوی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر »مواجهه با خود «، »مواجهه با موقعیت « و »مواجهه با خود موقعیت « در درمان این اختلال است.روش: در تحقیق شبه تجربی حاضر، 24 آزمودنی مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی براساس نمره مقیاس پرسشنامه هراس اجتماعی و مصاحبه بالینی براساس مصاحبه بالینی ساختاریافته براساس چهارمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انتخاب شدند. 18 نفر از مبتلایان به طور تصادفی به 3 گروه آزمایش (در هر گروه 6 نفر) و 6 نفر به گروه کنترل اختصاص داده شدند و چهار گروه از لحاظ ویژگی های جمعیت شناختی همتا بودند. 3 گروه آزمایش، هریک تحت درمان یکی از سه الگوی درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل در انتظار ماند. آزمودنی ها قبل از شروع و بعد از اتمام، یک ماه و نیم، 4 ماه و یکسال بعد از اتمام مداخله/ انتظار، علاوه بر مقیاس پرسشنامه هراس اجتماعی، مقیاس های مقیاس اضطراب اجتماعی لیبویتز، نسخه کوتاه مقیاس ترس از ارزیابی منفی، مقیاس اضطراب تعامل اجتماعی، مقیاس هراس اجتماعی و مقیاس تصویر خود منفی را تکمیل نمودند.نتایج: مقایسه نتایج چهار گروه بر اساس میانگین تفاضل پیش آزمون پس آزمون، نشان داد که سه الگوی درمان شناختی رفتاری با گروه کنترل تفاوت معناداری داشته اما با یکدیگر تفاوت معناداری نداشته اند. البته میانگین تفاضل گروه مواجهه با خود با گروه کنترل، در تمام متغیرهای وابسته (نمره های 6 مقیاس اضطراب اجتماعی) تفاوت معناداری داشته، درحالی که میانگین تفاضل گروه مواجهه با خودموقعیت و گروه مواجهه با موقعیت با گروه کنترل، در برخی از مقیاس های شش گانه، تفاوت معنادار را داشته است. یافته ها حاکی از آن است که هر سه الگوی درمانی یادشده دارای ماندگاری اثربخشی بوده اند اما گروه مواجهه با خود، در برخی موارد برتری هایی را نسبت به دو گروه دیگر نشان داده است.بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که هر سه الگوی درمان شناختی رفتاری مذکور می توانند در نمونه بالینی ایرانی به کار گرفته شوند، اما در برخی از شواهد گروه مواجهه با خود نسبت به دو گروه دیگر، وضعیت برتری را در نمونه بالینی ایرانی نشان داده است.

The treatments of social anxiety disorder:The comparison of efficacy and permanence

Anxiety Disorder (SAD) has received increasing supports. Furthermore, it has indicated fluctuations. Therefore, the aim of this research is determination and comparison of efficacy and permanence of three CBT models based on exposure to self rdquo;, ldquo;exposure to situation and ldquo;exposure to selfsituation on treatment of SAD. Method: in current quasiexperimental research, 24 subjects with SAD were selected using Social Phobia Inventory (SPIN) and Structured Clinical Interview for Diagnostic and Statistical Manual of mental disorders (SCIDIV). 18 subjects randomly were assigned to three experimental groups (each group included 6 subjects) and 6 subjects were assigned to control group and 4 groups were demographically the same. Three experimental groups received one of the three CBT models and control group waited. Subjects completed SPIN, LSASSR, BFNE, SIAS, SPS, and NSPS before, after and 1/5 months, 4/5 months and 1 year after ending of treatment/ waiting. Results: Comparison of the results of 4 groups on the base of the mean of pretestposttest difference indicated that three experimental groups had significant differences with control group but did not have significant difference with one another. Of course, the mean of difference of the exposure to self rdquo; group had significant differences with control group in all dependent variables (the score of 6 scales), whereas, the means of difference of the ldquo;exposure to selfsituation rdquo; and ldquo;exposure to situation rdquo; groups had significant differences with control group in some of the six scales. The results suggest three aforementioned therapeutic models had permanence of efficacy but ldquo;exposure to self rdquo; group had superiorities to ldquo;exposure to selfsituation rdquo; and ldquo;exposure to situation rdquo; groups in some scales. Conclusion: three CBT models are useful in Iranian clinical sample but in some evidences, ldquo;exposure to self rdquo; group had superiorities to ldquo;exposure to selfsituation rdquo; and ldquo;exposure to situation rdquo; groups in Iranian clinical sample.