بررسی پایایی و اعتبار ملاک نسخه فارسی پرسش‏نامه حالت- صفت بیان خشم (STAXI-2) در یک جمعیت بالینی

پژوهش‌ها نشان‏داده‏اند که خشم مزمن و مستمر و شیوه‌های بیان و کنترل آن بر سیر اختلال‏های خلقی و اضطرابی و نیز بر برآیند درمان آنها تاثیر منفی برجامی‌گذارد. به همین دلیل ارزیابی معتبر و پایا از تجربه خشم و شیوه‌های بیان و کنترل آن به یکی از ضروریت‌های فعالیت روان‌شناسان بالینی تبدیل ‏شده‏است؛ بااین همه، پرسش‏نامه‌ای که بتواند به ارزیابی خشم و شیوه‌های بیان و کنترل آن در جمعیت بالینی ایرانی بپردازد، وجودندارد. پژوهش حاضر با هدف وارسی اعتبار ملاک و پایایی نسخه فارسی پرسش‏نامه حالت صفت بیان خشم(staxi-2) (اسپیلبرگر، 1999) در یک جمعیت بالینی ایرانی انجام‏شده‏است. در این پژوهش، اطلاعات به‏دست‏آمده از دو نمونه بالینی و غیربالینی که نسخه فارسی staxi-2 را تکمیل‏کرده‏بودند، مورد استفاده قرارگرفت؛ این پرسش‏نامه از شش مقیاس و پنج خرده‏مقیاس برای ارزیابی حالت خشم، صفت خشم و نیز شیوه‌های بیان خشم و کنترل آن تشکیل ‏شده‏است. نمونه بالینی از 4?1 بیمار مبتلا به اختلال‏های روان‏شناختی با میانگین سنی 2 /31 سال (انحراف‏معیار= 7 /9 سال) تشکیل ‏شده‏است. روان‏شناس بالینی و روان‌پزشک، این بیماران را مورد بررسی قراردادند و براساس ملاک‌های تشخیصی چهارمین راهنمای تشخیصی و آماری انجمن روان‏پزشکی آمریکا (متن تجدیدنظرشده) در یکی از چهار گروه تشخیصی اختلال‏های اضطرابی، اختلال‏های افسردگی، رخداد مانیا و اختلال شخصیت ضداجتماعی و اختلال کنترل تکانه جای‏گرفتند. نمونه غیربالینی از 1071 نفر از جمعیت عمومی‌جامعه با میانگین سنی 28 سال (انحراف‏معیار=1/10 سال) تشکیل ‏شده‏است؛ همچنین، به‏منظور بررسی پایایی آزمون طی زمان، یک نمونه فرعی از گروه بالینی (22 (n=پرسش‏نامه را با رعایت فاصله زمانی چهارده روز دو بار تکمیل‏کردند؛ درمجموع، نتایج این مطالعه اولیه حاکی از پایایی (بازآزمایی و همسانی درونی) مطلوب و اعتبار ملاک نسخه فارسی پرسش‏نامه حالت-صفت بیان خشم در جمعیت بالینی مورد مطالعه است.