اثربخشی درمان شناختی رفتاری در جلوگیری از عود اختلال دوقطبی

مطالعه اثربخشی درمان شناختی رفتاری در جلوگیری از عود اختلال دوقطبی. طرح پژوهش شبه‏آزمایشی و از نوع پیش‏آزمون و پس‏آزمون با گروه کنترل بود. جامعه هدف شامل بیماران سرپایی بهبود‏یافته از اختلال دوقطبی نوع ? مراجعه‏کننده به بیمارستان امام حسین تهران بودند که با وجود تجویز تثبیت‌کننده های خلقی دچار عودهای متناوب بودند. از این بین با روش نمونه‏گیری در دسترس، تعداد 14 بیمار دوقطبی نوع i، به‏طور تصادفی در گروه درمان شناختی رفتاری یا گروه گواه قرار‏گرفتند. هر دو گروه درمان و گواه تثبیت‏کننده های خلقی دریافت‏می کردند. به‏علاوه، گروه درمان به‏طور میانگین 14 جلسه درمان شناختی رفتاری دریافت‏کردند. از مقیاس های مانیای یانگ، افسردگی و اضطراب همیلتون و پایبندی دارویی موریسکی استفاده‏شد. داده های پژوهش با استفاده از کواریانس و آزمون t جفتی تحلیل شد. گروه آزمایش در علایم افسردگی و اضطراب کاهش قابل ملاحظه نشان‏دادند. در علایم مانیا و پایبندی دارویی تفاوت معناداری میان دو گروه وجود‏نداشت. افزودن درمان شناختی رفتاری به دارودرمانی به بهبود علایم در بیماران دوقطبی منجر‏ می‌شود.