اثربخشی آموزش خودکارآمدی بر کیفیت زندگی دختران فراری: پژوهش مورد منفرد

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش خودکارآمدی بر کیفیت زندگی در دختران فراری شهر اصفهان است. در این پژوهش از روش پژوهشی مورد منفرد با طرح خط پایه‌ چندگانه با شرکت‏کنندگان استفاده‏شده‏است. آزمودنی‌های این پژوهش سه دختر فراری ساکن در مرکز ارشاد بهزیستی شهر اصفهان هستند که پس از موقعیت خط پایه، به‏صورت پلکانی به طرح پژوهشی وارد شدند و طی دوازده جلسه‌ مداخله انفرادی، آموزش خودکارآمدی را دریافت‏کردند و یک ماه پس از پایان مداخله به مدت دو هفته‌ پی‏در‏پی تحت آزمون پیگیری قرارگرفتند. ابزار سنجش پژوهش حاضر، پرسش‏نامه‌ کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. یافته‌های این پژوهش براساس تحلیل دیداری و شاخص‌های آمار توصیفی مورد تجزیه‏وتحلیل قرارگرفت. یافته‌ها نشان‏داد مداخله‌ موردنظر درخصوص هر 3 آزمودنی اثربخش بوده‏است (با pnd 100 درصد برای 2 آزمودنی و 91 درصد برای 1 آزمودنی). نتایج پژوهش حاضر همسو با پژوهش‌های قبلی نشان‏می‌دهد که با افزایش خودکارآمدی، کیفیت زندگی افراد بهبود پیدامی‌کند؛ بنابراین آموزش خودکارآمدی در این پژوهش، موجب افزایش کیفیت زندگی در دختران فراری شده‏است.