اثربخشی‌آموزش قبل از ازدواج مبتنی بر عوامل خطرساز با رویکرد شناختی رفتاری بر تاب‌آوری و کیفیت زندگی زوجین نامزد

مقدمه :آموزش قبل از ازدواج نقش به سزائی در تحکیم و تداوم ازدواج و خانواده از جنبه‌های مختلف دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش قبل از ازدواج مبتنی بر عوامل خطرساز با رویکرد شناختی - رفتاری بر تاب‌آوری و کیفیت زندگی زوجین نامزد بوده است. روش : پژوهش از نظر هدف از نوع کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش گردآوری داده‌ها، طرح نیمه‌آزمایشی بر اساس طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود که در شهرری در سال 1399 انجام شده است. جامعه آماری تمام زوجین نامزدی بودند که سال 1399 به مراکز مشاوره یا مراکز مشابه در شهرری مراجعه نمودند. نمونه آماری پژوهش شامل 26 زوج از زوج‌های نامزد بودند که به‌صورت گمارش تصادفی در 2 گروه آزمایش و کنترل ( 13 زوج در هر گروه ) قرار داده شدند. انتخاب این افراد با مراجعه به مراکز مشاوره و صحبت با زوجین مراجعه‌کننده به‌صورت داوطلب شدن خودشان صورت گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون2003(cd-ris)   و پرسشنامه سازمان بهداشت جهانی1996 (whoqol _ bref ) بود که آن را شرکت کنندگان قبل و بعد از مداخلات آموزشی تکمیل نمودند. نتایج: تحلیل داده‌ها نشان داد که آموزش قبل از ازدواج مبتنی بر عوامل خطرساز با رویکرد شناختی _ رفتاری بر تاب‌آوری و کیفیت زندگی زوجین نامزد اثرگذار بوده است، ولی در گروه کنترل این چنین اثر مثبتی دیده نشد.از پژوهش اینگونه نتیجه گیری می‌شود که توجه ویژه به مساله ازدواج و ارائه آموزش‌های لازم قبل از ازدواج که در چارچوب رویکرد مناسب باشد می‌تواند تاب‌آوری زوجین نامزد را در برابر مسائل زندگی بالاتر برده و کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشد. بحث و نتیجه ‏گیری : از پژوهش اینگونه نتیجه گیری می‌شود که توجه ویژه به مساله ازدواج و ارائه آموزش‌های لازم قبل از ازدواج که در چارچوب رویکرد مناسب باشد می‌تواند تاب‌آوری زوجین نامزد را در برابر مسائل زندگی بالاتر برده و کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشد.

the effectiveness of premarital education based on risk factors with a cognitive-behavioral approach on resilience and life quality of engaged couples

introduction: premarital education plays a significant role in the consolidation and continuity of marriage and family from various aspects. the present study aimed to &study the effect of premarital education based on risk factors with a cognitive-behavioral approach on the resilience and quality of life of engaged couples&.method: the research was applied in terms of purpose. in terms of the nature and method of data collection, the semi-experimental design was based on the pre-test-post-test design with the control group, which was carried out in shahr-e-rey in 2019. the statistical population was all engaged couples who went to counseling centers or similar centers in shahr-e-rey in 2019, which 26 engaged couples, as the sample, were randomly assigned to 2 experimental and control groups (13 couples in each group). the selection of these people was done by visiting counseling centers and talking with the referring couples as volunteers. the research tool included the conner and davidson resilience questionnaire 2003 (cd-ris) and world health quality of life 1996 (bref –whoqol) which was completed by the participants before and after the training interventions.result: data analysis showed that premarital education based on risk factors with a cognitive–behavioral approach had an effect on the resilience and quality of life of engaged couples, but such a positive effect was not in the control group.discussion and conclusion: it is concluded from the research that paying special attention to the issue of marriage and providing necessary pre-marriage training that is within the framework of a suitable approach can increase the resilience of engaged couples against life issues and improve their quality of life.