مقایسه اثربخشی درمان هیجان‌مدار و درمان شناختی‌رفتاری بر عواطف زنان چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک از جمله بیماری های شایع غدد درون ریز می باشد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و درمان شناختی رفتاری بر عواطف زنان چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک بود. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پژوهش پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک با دامنه سنی 20-40(پس از بلوغ و پیش از سن یائسگی) مراجعه کننده به مرکز پزشکان ابن سینا واقع در تهران تشکیل دادند. روش نمونه گیری این پژوهش از نوع نمونه گیری هدفمند بود، 45 داوطلب زن چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که شاخص توده بدنی آن ها بالاتر از 30 در سه گروه درمان هیجان مدار و درمان شناختی رفتاری و گروه کنترل (هر گروه شامل 15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. ابزار پژوهش حاضر شامل پرسشنامه مقیاس های عاطفه مثبت و عاطفه منفی بود. پس از تکمیل پیش آزمون، گروه های مداخله به مدت 9 جلسه به صورت هفتگی و در جلسات انفرادی 60-45 دقیقه ای مداخله را دریافت کردند، درحالی که گروه کنترل طی این مدت مداخله ای را دریافت نکرد. داده ها در پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرنی در نرم افزار 25- spss و در سطح 0/05 تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات عواطف برحسب عضویت گروهی (گروه های آزمایشی و گروه کنترل) در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین، درمان هیجان مدار و درمان شناختی رفتاری در مقایسه با گروه کنترل موجب بهبود نمرات عواطف شده است (0/05>p). علاوه بر این دو درمان هیجان مدار و درمان شناختی رفتاری بر عواطف دارای تاثیر یکسانی بودند (0/05>p). علاوه بر آن نتایج نشان داد که اثربخشی درمان هیجان مدار و درمان شناختی رفتاری بر عواطف در مرحله پیگیری تداوم داشته است. بحث و نتیجه گیری: روان شناسان از این نتایج می توانند در مداخلات بالینی به منظور استفاده از درمان های هیجان مدار و شناختی رفتاری در کاهش عواطف منفی افزایش عواطف مثبت زنان چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک استفاده کنند.

Comparison of the effectiveness of emotional- focused therapy and cognitive-behavioral therapy on emotions in obese women with polycystic ovary syndrome

Polycystic ovary syndrome is one of the most common endocrine diseases. The purpose of this study was to compare the effectiveness of emotional-focused therapy and cognitive-behavioral therapy on the emotions of obese women with polycystic ovary syndrome.Method: The research method was quasi-experimental with pre-test and post-test research design with a control group. The statistical population of the study was women with polycystic ovary syndrome in the age range of 20-40 (after puberty and premenopausal age) referred to the Ibn Sina clinic in Tehran. The sampling method of this study was purposive sampling: 45 obese female volunteers with polycystic ovary syndrome with body mass index higher than 30 in three groups of emotion therapy and treatment Cognitive-behavioral and control groups (each group consisting of 15 people) were randomly replaced. The instruments of the present study included a questionnaire of positive emotion and negative emotion scales. After completing the pretest, the intervention groups received 9-45 minutes of intervention in weekly sessions for 9 sessions in individual sessions, while the control group did not receive any intervention during this period. Data in the study were analyzed using repeated measures analysis of variance and Bonferren post hoc test in SPSS-25 software at the level of 0.05. Results: The results showed that there was a significant difference between the mean scores of emotions in terms of group membership (experimental groups and control group) in the post-test stage. Therefore, emotion-focused therapy and cognitive-behavioral therapy improved emotional scores compared to the control group (P<0.05). In addition, these two emotional therapies and cognitive-behavioral therapies had the same effect on emotions (P <0.05). In addition, the results showed that the effectiveness of emotion-oriented therapy and cognitive-behavioral therapy on emotions continued in the follow-up phase.Discussion and Conclusion: Psychologists can use these results in clinical interventions to use emotion-oriented and cognitive-behavioral therapies to reduce negative emotions and increase the positive emotions of obese women with polycystic ovary syndrome.