مدل معادلات ساختاری پیش‌بینی اختلالات اضطرابی کودکان براساس ارتباط با والدین، دلبستگی به خدا با میانجی‌گری عزت نفس و کنترل ادراک‌شده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ارتباط با والدین، دلبستگی به خدا، عزت نفس و کنترل ادراک‌شده با اختلالات اضطرابی به منظور تدوین مدل انجام شد.روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است که بر روی 270 دانش‌آموز دختر پایه پنجم و ششم دبستان شهر اصفهان در سال تحصیلی 96- 95 انجام‌گرفت. به منظور سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه‌های غربال اضطراب وابسته به اختلالات هیجانی (بیرماهر، 1997)، عزت نفس (روزنبرگ، 1989)، کنترل اضطراب (ویمز، 2003)، مقیاس رابطه والد- فرزند (فاین، مورلند و شوبل، 1983) و دلبستگی به خدا (غباری بناب و حدادی کوهسار، 1390) استفاده شد. هم‌چنین، به منظور سنجش برازش مدل پیشنهادی پژوهشگر از مدل‌یابی معادلات ساختاری و نرم‌افزار اِیموس نسخه 20 استفاده شد.نتایج:در بررسی اثرات مستقیم، یافته‌ها نشان‌داد که رابطه با مادر منجر به کاهش اضطراب می‌شود، اما رابطه با پدر به‌طور مستقیم تاثیر معناداری بر اضطراب کودکان ندارد؛ همچنین دلبستگی به خدا با افزایش اضطراب همراه است. در بررسی اثرات غیرمستقیم در مدل نهایی، تنها رابطه با پدر به‌واسطه افزایش سطح عزت‌نفس و کنترل ادراک‌شده کودکان باعث کاهش اضطراب آن‌ها می‌شود.بحث و نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش حاضر، بهبود رابطه با مادر به‌طور مستقیم و بهبود رابطه با پدر از طریق بالابردن عزت نفس و کنترل اضطراب باعث کاهش اختلالات اضطرابی در کودکان می‌شود. همچنین افزایش دلبستگی به خدا به‌طور مستقیم در افزایش اختلالات اضطرابی در کودکان نقش دارد.

The relationship of parent- child relationship and attachment to god with anxiety disorders: Examining the mediating role of self-esteem and perceived control

Abstract Introduction: The purpose of current study was to investigate the relationship of parent-child relationship and attachment to god with anxiety disorders. Also the mediating role of self-esteem and perceived control was examined. Method: The sample included 270 female students in elementary schools (grade fifth and sixth) in Esfahan. In order to assess the variables, questionnaires Screen for Child Anxiety Related Emotion Disorders (SCARED) (Birmaher, 1997), self-esteem (Rosenberg, 1989), Anxiety Control for Children- short form (ACQ-C) (Weems, 2005), parent-child relationship scale (PCRS) (Fine, Moreland Schwebel, 1983) and attachment to god (Ghobari Bonab Hadadi Koohsar, 1390) were used. To study the fitness of the proposed model, structural equation modeling (SEM) and AMOS 20 were used. Results: Structural equation modeling (SEM) Results showed that self-esteem and perceived control mediated the relationship between relationship with father and anxiety. But, the association between relationship with mother and attachment to god with anxiety was direct and self-esteem and perceived control did not have any mediating role in these relations. With regard to analysis, increase in attachment to god, resulted in increase in anxiety. While, increase in relationship with mother reduced child’s score of anxiety. Increase in relationship with father resulted in increase in both children’s self-esteem and perceived control, which then declined child’s anxiety. Conclusion: Enhancing relationship with mother directly reduce child’s score of anxiety. While enhancing relationship with father increases children’s self-esteem and perceived control, which then declines child’s anxiety. Also increase in attachment to god directly results in increasing children’s anxiety.