اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجان و اضطراب وجودی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با عوامل تنش‌زای متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که منجر به کاهش کیفیت زندگی آنان می‌شود. با توجه به ارتباط تنظیم شناختی هیجان و اضطراب وجودی با بیماری‌های سیستم اعصاب مرکزی، یکی از روش‌هایی که می‌تواند به توانبخشی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس کمک نماید، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجان و اضطراب وجودی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.روش: طرح تحقیق نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه بود. نمونه پژوهش 26 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهرستان رشت در سال 1397 بود که به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2001) و پرسشنامه اضطراب وجودی (گود و گود، 1974) در مراحل قبل و بعد از درمان استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه، تحت درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند ولی گروه گواه هیچ‌گونه درمانی دریافت نکرد. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیری تحلیل شدند.نتایج:نتایج تحلیل کوواریانس تک‌متغیری نشان داد که درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تنظیم شناختی هیجان و اضطراب وجودی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تاثیر دارد (0.001>p).بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می‌تواند در بهبود نشانه‌های شناختی و هیجانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس از کارایی لازم برخوردار باشد.

The effectiveness of acceptance and commitment-based therapy on cognitive regulation of emotion and existential anxiety in patients with multiple sclerosis

Introduction: Patients with multiple sclerosis face a variety of physical and psychological stressors that reduce their quality of life. Considering the relationship between cognitive regulation of emotion and existential anxiety and diseases of the central nervous system, one of the methods that can help rehabilitate patients with multiple sclerosis is acceptance and commitment-based therapy. The aim of this study was to determine the effectiveness of acceptance and commitment-based therapy on cognitive regulation of emotion and existential anxiety in patients with multiple sclerosis. Method: The research design method is quasi-experimental with pre-test-post-test and a control group. The sample consisted of 26 patients with multiple sclerosis in Rasht in 2019 who were selected by convenience sampling and were randomly assigned to experimental and control groups. To collect data, the Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (|Garnowski et al., 2001) and the Existential Anxiety Questionnaire (Good and Good, 1974) were used in the pre- and post-treatment stages. The experimental group was treated for 8 sessions based on acceptance and commitment, but the control group did not receive any treatment. Research data were analyzed using univariate analysis of covariance. Results: The results of univariate analysis of covariance showed that group therapy based on acceptance and commitment has an effect on improving cognitive regulation of emotion and existential anxiety in patients with multiple sclerosis (p <0.001). Discussion and conclusion: According to the results of this study, acceptance and commitment-based therapy can be effective in improving the cognitive and emotional symptoms of patients with multiple sclerosis.