مقایسه اثربخشی مداخلات گروهی بین ‌فردی روان‌پویشی و هیجان‌محور بر اختلال اضطراب فراگیر نوجوانان دختر

مقدمه: هدف پژوهش بررسی و مقایسۀ اثربخشی دو مداخلۀ گروهی بین‌ فردی روان‌پویشی و هیجان‌محور بر اختلال اضطراب فراگیر نوجوانان دختر بود. روش: روش پژوهش از نوع آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان دختر 15 تا 17 سال دارای اختلال اضطراب فراگیر مدارس شهر شیراز در سال تحصیلی 96-1395 بود. از این میان، تعداد 45 نوجوان با روش نمونه‌گیری خوشه ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه گواه و در هر گروه 15 نفر گمارده شدند. ابزار پژوهش، مقیاس اختلال اضطراب فراگیر7  بود که در سه مرحله و برای هر سه گروه اجرا شد. درمان بین‌ فردی روان‌پویشی طی16 جلسۀ 90 دقیقه‌ای، و درمان هیجان‌محور طی 8 جلسۀ 90 دقیقه‌ای، یک بار در هفته، بر روی گروه‌های آزمایشی اجرا شدند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که دو مداخلۀ گروهی بین فردی روان‌پویشی و هیجان‌محور در کاهش اختلال اضطراب فراگیر تاثیر معنی‌داری داشتند، اما میان اثربخشی آن‌ها  تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. این نتایج در پیگیری سه ماهه نیز پایدار بودند و تنها اثر درمان هیجان‌محور بر کاهش اختلال اضطراب فراگیر، پایدار باقی نمانده بود. بحث و نتیجه‌گیری: درمان بین فردی روان‌پویشی گروهی و درمان هیجان‌محور گروهی می‌توانند به عنوان روش‌های مداخله‌ای موثر برای اختلال اضطراب فراگیر در نوجوانان دختر به کار روند.

Comparing Effectiveness of group interpersonal psychodynamic psychotherapy and group emotion focused therapy on girl’s adolescent generalized anxiety disorder

Background Aims: Generalized anxiety disorder (GAD) is one of the most prevalent disorder among adolescents’ girls and early relationships quality with parents play an important role for its development that it should be considered for treatment. It was aimed to investigate and comparing effectiveness of group interpersonal psychodynamic psychotherapy (GPIP) and group emotion focused therapy (GEFT) on girl’s adolescent generalized anxiety disorder.   Methods: The research method was experimental with pretest, posttest and control group. The statistical population consisted of all 1517 yearold girls with GAD in Shiraz high schools. Among them, 30 adolescents were randomly selected and randomly assigned to two experimental and control groups. Interventions of experimental groups consisted of 16 sessions of GPIP and 10 sessions of GEFT. All groups were evaluated by GAD7 questionnaire in pretest, posttests and follow up. The data were analyzed using repeated measure variance and for pairwise comparison using post hoc.   Results: Both GPIP and GEFT methods in comparison with the control group caused to significant reduction of GAD in posttreatment. Also, the results showed that in the follow up session, only the scores of the psychodynamic group were significantly lower than the control group, but there was no significant difference between the scores of the emotionalfocused and control group.   Conclusion:  According to the results of the study, both GPIP and GEFT can be effective in improving the symptoms of generalized anxiety disorder in adolescent girls.