اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشخوارفکری و رشد پس از سانحه زنان داغدیده

مقدمه: در پنجمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی اختلال داغدیدگی پیچیده پایدار در دسته اختلال‌هایی قرار گرفته است که انجام پژوهش‌های بیشتر در مورد آنها لازم است. از این‌رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشخوارفکری و رشد پس از سانحه زنان داغدیده انجام گردید. روش: در یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون – پس‌آزمون همراه با گروه کنترل، تعداد 24 نفر از زنان داغدیده شهر نیشابور به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. سپس جلسات درمانی برای افراد گروه آزمایش، به‌صورت گروهی طی 8 جلسه اجرا گردید؛ در حالی‌که چنین مداخله‌ای برای گروه کنترل صورت نگرفت. شرکت کنندگان مقیاس پاسخ نشخوارفکری (تری‌نور و همکاران، 2003) و رشد پس از سانحه (تدسچی و کالهون، 1996)، را تکمیل کردند. داده‌های پژوهش به کمک نرم‌افزار آماری «اس. پی. اس. اس.» و با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی باعث کاهش نشخوار فکری و بهبود رشد پس از سانحه زنان داغدیده گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می‌شود. بحث و نتیجه‌گیری: شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی تاثیر بسزایی در کاهش نشخوارفکری و بهبود رشد پس از سانحه زنان مبتلا به اختلال داغدیدگی پیچیده پایدار دارد و درمانگران می‌توانند از این رویکرد درمانی جهت کاهش نشخوارفکری و بهبود رشد پس از سانحه زنان داغدیده استفاده کنند.

The effectiveness of mindfulness–based cognitive therapy on the rumination and posttraumatic growth in bereaved women

Introduction: In the diagnostic and statistical manual of mental disorders IV persistent complex bereavement disorder is in the category of disorders in which further research is needed. Therefore, the aim of present study was to investigate the effectiveness of mindfulness–based cognitive therapy on the rumination and posttraumatic growth in the bereaved women. Method: In a quasiexperimental study, 24 bereaved women in the city of Neyshabur were selected by available sampling method and then randomly designed into two experimental and control groups. The experimental group participated in 8 sessions of mindfulness–based cognitive therapy (Segal, 2002), while control group was not in any treatment. The participants completed Rumination Response Scale (RRS; Treynor et. al, 2003) and Posttraumatic Growth Inventory (PTGI; Tedeschi Calhoun, 1996). Data were analyzed by SPSS24 software, using Multivariate analysis of covariance (MANCOVA). Results: The results showed that mindfulness–based cognitive therapy decrease rumination and improving posttraumatic growth (p < 0.05).   Discussion and conclusion: The result showed that mindfulness–based cognitive therapy might be an efficient way to decrease rumination and improving posttraumatic growth. Also, therapists can use this therapeutic approach for decrease rumination and improving posttraumatic growth.